Sevgimin Celladı Şiiri - Suzi Ayyıldız

Gece lãldi cellat gibi gündüz sağır, sevdiğimse kör
Duymadı hiç biri beni, duyamadı.
Çığlık, çığlığa haykırışlarım boşlukta asılı kaldı.
Gece sustu, gündüz duymadı sevdiğim yandığımı görmedi .

Oysa ben hep oradaydım, hep yanında; hep yüreğinde gitmedim, gidemedim hiç bir yere...
Sustum, göz bebeklerim yandı ağlamadım
Acıdan yüreğim öldü, sesimi çıkarmadım...
Sadece sevdim, hiç bir şey beklemeden, dilemeden sevdim...
İstediğim bir yudum sevgiydi..
Çığlık, çığlığa tut elimi diye haykırdım.
Günlerce , gecelerce duymadın, duyuramadım sesimi...

Sevgimin celladı oldun, bende celladıma aşık oldum...
Seviyorum dedim, iydam sehbası kurdun.
Sevmek yasaktı bana sevemezdim seni...
Sen bana yasaktın, ben sana cezalı
Hükmümü de sen kestin, kalemimi sen kırdın...
Hem hakim oldun, hem savcı sevgiye büyük hıncı vardı.
Gidiyorum dedim sustun...
Seviyorum dedim, boynuma ipi gecirdin...
Gitme kal diyemedin, sustun sadece sustun...
Sevgimi suskunluğunla zaten öldürdün.
Yetmedi ellerinle astın...
Nefesimi kestin yüreğimi söktün.
Kör, sağır, dilsiz olmayı tercih ettin..
Ağır geldi sevilmek belli, sen hiç sevilmemişsinki.
Hep sen sevmişsin
Şimdi Cellat olmayı tercih ettin...
Suzi