Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gözlerime bakarak aldattın beni
Seviyorum diyerek sattın beni
Aşık oldum delice sevdim seni
Sevgimi bilemedin ki..................
ne acı...
hele askerlikteyken duyguduğunuz bir duyguysa daha da acı....
Gözlerime bakarak aldattın beni
Seviyorum diyerek sattın beni
Aşık oldum delice sevdim seni
Sevgimi bilemedin ki
Gülen gözlerin her şeyi söylerdi
Bu gönül yalnız seni sevdi
Sensiz dünyayı neylerdi
Sevgimi bilemedin ki.
Her gün yollarındayım ben
Hiç bir zaman sevmedin sen
Ağladım sızladım hala sen
Sevgimi bilemedin ki
Gönül bu şairim, o bilmese de yine sever...Güzel şiirinizi kutluoyorum...
Anlamazlar dostum, bilmezler. Gözleriyle anlattıklarını getirmezler bir türlü. Böylesine güzel şiirleri doğururlar. Ne de olsa fıtratlarında var doğurganlık. Yüreğine sağlık.
Anlamazlar dostum, bilmezler. Gözleriyle anlattıklarını getirmezler bir türlü. Böylesine güzel şiirleri doğururlar. Ne de olsa fıtratlarında var doğurganlık. Yüreğine sağlık.
sanırım şairin kaderi bu dünyaya anlatır sevgisini
bir tek sevdiği anlamaz onu nasılsa
tebrikler güzel şiirinize yüreğiniz dert görmesin
Her gün yollarındayım ben
Hiç bir zaman sevmedin sen
Ağladım sızladım hala sen
Sevgimi bilemedin ki
Yüreğine sağlık Cemal bey
maalesef bilmeyenler çok
Bilmedin Kadrimi
Duygularım harap gelme üstüme
Kıymetim bilmedin kadrim bilmedin
Gönül sevda çekmez sevda üstüne
Kıymetim bilmedin kadrim bilmedin
Can diye bağrıma basmışken seni
Zor anımda gittin bıraktın beni
İncitti sözlerin kırdın kalbimi
Kıymetim bilmedin kadrim bilmedin
Gönül diyarından etmişim firar
Yalnız duygulardan olsam da bizar
Dönmem artık geri kararım karar
Kıymetim bilmedin kadrim bilmedin
12:51 28.10.2006
Hacer Alioğlu
Duygular ustalıkla mısralara taşınmış... Akıcı ve etkili bir şiir olmuş.
Sevgili kardeşim, Değerli kalem Sayın : Cemal Şimşek
Gönülden gelen duyguların mısralara duygulu ve etkili bir şekilde aktarılması ile beğenerek ve saygı duyarak okuduğum Çok Güzel Bir şiir olmuş.
Şiirdeki ustalığınızı selamlıyorum. İkinci Tam Puan Tekirdağ'dan geliyor..
Şiir ve hayat yolunuzun açık ve engelsiz olmasını diliyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Kardeşimin sayfasına Sevgi ve saygı ve başarı dileklerimi getirdim. Lütfen kabul buyurunuz.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
Çok eskilerden gelen bir şiir anılarıyla tekrar hatırlandı o zamandan belliymiş sizin ustalığınız Cemal bey..tebrikler.
Çok güzel bir çalışma yüregindeki aşkın ve sevgin hiç bitmesin diyorum
Emek ve yüreğine sağlık Anlam ve mesajı olan bir şiir kutlarım
kıymetli abim şiirini okuyunca şuna inandım gercekten tam o yaşın verdiği hislerle süslü ,,,
vay gurban vay, ne sevdalıklar yaşamışsındır sen kimbilir, amma bir gün sana tek tek anlattıracagım onları hiç merak etme, hanımları yan odaya salarız biz derleşiriz seninle nasıl olur ,
her sey gönlünce olsun,
gurbetten saygılarımı iletirim..
selam ve dua ile...
Bu şiir ile ilgili 12 tane yorum bulunmakta