İçimin yangısı aklımı aldı,yüreğimin yangısı damara vardı
Seni seven bu yürek ve akıl yaşarken değil ayrılırken yandı
Ruhum seni durmadan arar,bulamadı daha içimde olan yangılar
Bedenim seninle oldu hep,yaşarken harama inan el uzatmadılar
Çok uğraştı yalan dünya beni yoldan çıkarmıya ama çıkaramadılar
Çünkü söz vermiştim evlenirken sana,sende bana budur anlaşmalar
Güvendim ama çok kıskandım seni yaşadığımız süre kafama takılanlar
Kardeşinden,köyünden hatta küçük yiğenlerinden bile bana yansıyanlar
Çok seviyordum paylaşmak istemiyordum seni bencilmişim belli
O kadar sevmenin ve kıskanmanın herhalde sonunda oldu bedeli
Elimde değildi bazen kızardım,bazende isyan ederdim sana canım
Şaşırırdın ne yapacağını ne söyleyeceğini bile bilemezdin,hayranım
Belkide içinden çok kızdın belkide hoşuna gidiyordu bilmiyorum
Bildiğim tek şey vardı seni sevdiğim ve kıskandığımı hissediyordum
05.05.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 5.5.2008 19:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eşimi yaşarken çok seviyor ve kıskanıyordum

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!