Sevgim Şiiri - Şener Kördal

Kurdum yine çilingir soframı kadehimin karşısı geçip sevgimi sorgulamaya başladım
Direndi biraz yaptığım işkencelere rağmen kabullenmedi sevemeyeceğini
Sigaralar yaktım üstünde uyuşturdum onu boğmak istedim yok etmek olmadı
Başka bir gönülde asla olamayacağını söylesem de inadıma senden başkasına kayarım dedi
Benden bir başkası olmadığını asla bilemedi
Bir göze iki söze kapılabiliyordu ne kadar hayır desem de söz dinlemiyordu
Uzun uğraşlar verdim unu terbiye edebilmek için bu kadar kolay olmamalıydı gidişi
Biraz daha sağlam durmalıydı ona gelen sevgiye karşı
Benim sevgimdi benim duygum ben ne istiyorsam öyle olmalıydı
Sanki başka bir düşünce vardı gönlümde kendini yönetebilen ve doyura bilen başka bir şey
Yasaklar koydum alıp başımı gitmek istedim bir ben kalmak istedim bir ben sevgim bana ait
Kendi sevgimi başkasından kıskanır oldum beni öyle sevmemişti ben kendimi öyle sevmemiştim
Bu olabilirmiydi? Nasıl bir şeydi bu? Bir başkası benim hissettiğim gibi hissetmişmiydi?
Bir başkası beni kendinden fazla sevmişmiydi?
Sadece benim sevgim miydi beni sevmeyen? Sadece ben miydim sevgimin düşmanı?
Farklılığım bundan mıydı? Kendime işkenceler yaparken acı duymamam?
Sevgim diye kendime vurdum kendimi yalnız bıraktım kendimi üzdüm
Ona hiç bir şey olmadı o hala başkasını seviyor
Biliyorum pes etmemi bekliyor benim de onun sevdiğini sevmemi bekliyor
Ama ikisi de benim ikimizde inatçı ne ben ona söz geçirebileceğim nede o bana benim istemediğim birini sevdirebilecek
Çünkü benim sınırlarım vardı çünkü utanıyordum çünkü korkaktım ben
Oysa oysa özgürdü benim arkama saklanmanın cesaretiyle
Kırılan bendim seven o gururum umurunda bile değildi
O sevmişti ben sessiz kalmıştım
Bana ne kadar karşı çıksa da kabullenmese de bana ihtiyacı vardı
Ben olmadan platonikti yaptıkları
Şimdi sırf ona inat beynimdeki ve gönlümdeki boşluğu doldurmayacağım
Onun gittiğinin peşinden bir adım bile atmayacağım
Beni sevmeyi öğrenene kadar
Yalnız bir ben kalacağım…