Sevgim Şiiri - İsa Yazıcı

Üşüyorum, üşüyorum...
Çevrem soğuk.
İçimdeki hırkamı giyiyorum.
İnsanlardan kaynaklanıyor;
Bu soğukluk.
Abajurun ışığı engellemesi gibi,
İnsanlar da beni engelliyor.
Sevgilime varamadığımda,
Göçmek istiyorum;
Bu dünyadan...
Üşüyorum, üşüyorum...
Çevrem soğuk.
İçimdeki hırkamı giyiyorum.
Sevgilime vardığımda,
Ölmezlik suyunu içmek,
Ve ona içirmek istiyorum.
Sonsuza kadar,
sevgimizin gelişmesi için...
Sevgilimle sevgimiz,
Duygusal anıt oluyor.
Bizi içten içe kuşatıyor.
Üşüyorum, üşüyorum...
Çevrem soğuk.
İçimdeki hırkamı giyiyorum.
Soyut şeyler,
İkimizin birleşmesinde...
Çevremiz bize,
Saçma sapan geliyor.
Güçlülüğümüzün,
Şaşmaya değer duygusal anıtı,
Dikiliyor; içten içe.
Üşüyorum, üşüyorum...
Çevrem soğuk.
İçimdeki hırkamı giyiyorum.
Bu yerlere yabancıyım ben,
Acıyorum kendi kendime.
Katı yürekli olmaya çalışıyorum;
Kendime acımamak için.
Kimseye acındırmıyorum kendimi,
Zaten halim böyle.
Ona ulaşamıyorum.
Üşüyorum, üşüyorum...
Çevrem soğuk.
İçimdeki hırkamı giyiyorum.
Bağırarak sesimin,
Dünyada yankılanmasını istiyorum.
Yaşlı bir adam hissediyorum kendimi.
Açgözlü değilim!
Açık bir şekilde,
Seni seviyorum diyorum.