Adını her andığımda gökkuşağı altından geçiyorum.
Ve ardından beni sırılsıklam bırakan sevdan yağmakta.
Beraber olduğumuz her anı yad ettiğimde,
Ey sevgili, sana hayran, sana ram oluyorum.
Ayrılıklarımda o anılarla yaşıyor ilham alıyorum.
İçtiğim suda, yediğim lokmada, yürüdüğüm yolda,
Sen varsın; hülyalarımda, rüyalarımda, ruhumda.
Şaha kalkmış bir sevdayı hücrelerimde yaşıyorum.
Umutla bir ilahi çizginin bizi sarmasını bekliyorum.
Olağanüstü bir mucize değil beklediğim.
Zira, sevdamız başlı başına bir mucize değilmi?
Sadece mucizenin nihayete ermemesini diliyorum.
Kayıt Tarihi : 28.10.2006 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!