Sevgiliye Yakarış Şiiri - İbrahim Bekler

Gittiğin yıl takvime işaret koydum İndirmedim duvardan Ger gün gelip gidip baktım Yıllar geçti gelmiyorsun Siyah saçım beyazladı Gözümün feri günden güne kesildi Yüreğimde yangın, ruhumda feryat Yüreğimde yangın, dilimde ağıt Zamanın gamla yoğrulduğu Zifiri karanlıklardayım Günün buruk ettiği vakitlerdeyim Yüreğin kan ağlayan çaresizliğindeyim Damla-damla akıtırım yokluğunu içime Gözyaşıma gem vurdum Ele güne karşı ayıp diye Bir ney gibi İçten içe ağladım Kapandım ki dört duvar odalara Artık ne bir gelenim var, ne de gidenim. Felâket saatlerinde herkes çaresiz Benim, felâket saatlerim ise hiç tükenmedi Etrafıma küf kokan duvarlar örülmüş Sevda dağıma duman çökmüş Her yanım tipi Her taraf boran Yıllar geçti de ben ümidi tüketmedim Hep seni bekledim soyadım gibi Hep seni bekledim Yanmış toprakların yağmur beklediği gibi Her sabah yüzümü gözyaşımla yıkadım Ruhuma çöken acıyı gözyaşımla temizlendim Gözyaşına doydu artık anılarım Gözyaşım çağladıkça bende ağladım Ben dertlendikçe Her gün hüzne boğuldukça Gündüzler gelirler Geceler gelir zehir gibi çöker içime Dinlediğim şarkılarda, hüzün kokar Ben onları, onlar beni bilir ve anlar Onlardır benim tesellime tek nimet Onlardır tesellim aç kaldığım gecelerime Kaç senedir ve nice mevsimler gelip geçti Bir başıma neler çektim bir ben bilirim Gönlümde diktiğim güller bile kurudu Kuru dallarda kalan diken yüreğimi kanattı Bil ki gelmezsen, gün gün tükeneceğim bir daha gülecek yüzüm olmayacak belki Düşle dolu gündüzlerim Karabasan yüklü gecelerin Çıkmazında, uykusuz gecelerin matemindeyim Meçhule gebe günlerimin karanlığındayım Acım dinmiyor Düşündükçe burnumun direği sızlıyor Huzursuzum, sahipsizim Üşüyorum Yaşamak çok zor Yıllar geçti Dön gel Artık çok korkuyorum İbrahim BEKLER 02/10/1978 ANKARA