Sevgiliye.veda Şiiri - Ahmet Gürcü

Hani hep hayattan şikayet eder dururuz
Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili deriz….
Aslında biz hiçbir zaman kendimizi düşünmedik .
Başkalarının acılarını paylaşmaktan fırsat bulamadık
Yaşanan ateş çemberinde yaşamaya çalışırken
Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın
Göz yaşları içimizi parçalamaya yetti yüreğimizin zayıflığı
kimi zaman bizi hayat karşısında zayıf yaptı
aslında çok güzel bir duygu insanın insana yanması sevgili
yaşamak severek ve sevilerek güzel o vazgeçilmez
sancılarını duyarak hayatın ….
Bak şimdi anlıyorum seni
Ben geldim bana sevmeyi öğreten sevgili
Mezarın başında sohbet etmek varmış kaderde seninle
Biz niye yaşarken birbirimize olan sevdamız haykırırken gözlerimizden
Bir gurur yada toplum bazında şartlara göre ödül verdik kendi hayatımızdan
Bizim yaşamak hakkımız değimliydi ! yoksa sadece başkaları mutlu olsun diye mi
Geldik dünyaya
Yarını dahil belli olmayan geçmişini yaktığım bu dünyada
Keşke gurunu sevginden üstün tutup ta gitmeseydin be sevgili
Hiç mi hakkımız yoktu biraz mutluluğa
Yoksun ya
Ben yanı başındayım yine sevgili
İçimde o kadar özlem bıraktın ki peki şimdi mutlumusun!
Yerinde ve zamanında hayatın bize sunduğu mutluluğu görmezden gelip
Daha sonra hayata ve yaşantıya küfür etmenin anlamsızlığının ispatı değil mi !
Güle güle sevgili !
Daha sonra yine ziyaretine gelirim
Bu sefer kararlar bana bağlı itiraz etme hakkın yok en azından
Hoşça kal
Hasreti yüreğimde kalan sevgili,
Ne zormuş sevgili özleyip ulaşmamak
Bulamamak
Ellerini tutup dizlerinde yatamamak
Yanağında ufak ta olsa bir buse alamamak
Senden seni seviyorum sözünü duyamamak
Ne zormuş
Kibir inin kurbanı olmuş sevgili
Hoşça kal..