Sevgiliye Varınca Son Bulur Tüm Hüzünler

Vuslatı bile hasretle dolu fani, geçici dünya...
Bir üzüm yedirip bin tokat vuran dünya...
Firakın narında yakar yandırır her dem..
Ebedi seygiliye müştak olmaktı hüner..
Hüzne batan geceler...
Bir heyecan deminde savrulurdu cümleler..
Seccademle başbaşa kalbim Onu heceler...
Bitmeyen arzulara yelken actı gemiler..
Nerde kaldı gülüşler..
Ben Rabbimden ayrıyken mutlu edemez birşey..
Bir vuslat sabahına uyanır mı bu hisler?
Sevgiliye varınca son bulur tüm hüzünler..
O zaman garip gönlüm içten tebessüm eder...