Gecenin sessizliğinde
Odamın sensizliğinde
Dipsiz bucaksız kuyuya
Benzeyen uykumdan
Senin özleminle uyandım sevgili...
Duvarlar üstüme üstüme gelirken,
Yüreğimde sana olan aşkım...
Yıldızlar gecenin karanlığında,
Dans ederken mehtapla, ayla...
Benim aklımda sen, sadece sen sevgilim...
Sensiz bir günün arifesinde,
Sensiz bir güne başlamamışken bile,
Ve sensiz geçecek bir günün,
Özlem limitini şimdiden doldurdum...
Keşke,
Yastığın olsam da kokun üstüme sinse...
Garip ve bir o kadarda komik biliyorum
Ama ben,
Yastığınla yorganını kıskanır oldum sevgili...
Seni özlemek...
Senin için yanmak, kül olup yok olmak...
Gecenin bu saatinde,
Uykumun sapmasıyla uyanmak...
Resmine bakıp, konuşmak...
Ve sırf o cevap vermiyor diye ağlamak...
Her dem uykumun bölünmesi,
Sonra sabah sana geleceğimi düşünerek,
Geçen gecede, düzensiz uykular...
Aşk nöbetleri...!
İşte seni özlemek böyle bir şey sevgili...
Kayıt Tarihi : 24.11.2017 03:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!