Sevgiliye Özlem Şiiri - Nuh Yıldız

Sevgilim.
Sensizliğin verdiği eziklikle
Yüreğimde duyduğum acıyla
Dün gece sevda tepemize çıktım
Seni görürüm arzusuyla
Hasretinle İstanbul’a baktım oradan

Sevda tepesi kartal yuvası
Seyretmek hoş marmarayı
Dikkatle izledim, kokladım
Ormanın koynundaki Hasan babadan
Sert esen poyrazla kokunu aldım
Kâtibin beldesi Üsküdar’dan

Gözlerim kamaştı adeta
Marmara’nın ötesine ışıklarıyla uzanıp yatan
Güzelim şehir İstanbul’a bakmaktan
Önümüzde köpük, köpük Marmara
Sanki ayaklarım kayıyor
Kumlar ayağımın altında eriyor
Köpürerek akustik seslerle gelip
Ayaklarımda kırılan dalgalardan

Sevgilim Marmara bal yemiş
Köpürmüş ağzından uzattığı diliyle
Kıyıların dudaklarını yalıyor
Bir kadın sesi duysam
Hemen gözlerim seni arıyor
Senin hayaline dalmışken
İstemesem de birden kendime geliyorum
Denizin gelip gittikçe
Şıkır, şıkır serdiği çakıllı kumlardan

Gözlerim yakamozlara ilişerek
Koyu renkli yosunları saçların sanıyorum
Öpüp kokladığım yosun kokulu saçların
İstanbul yakasında, kayıp gidiyor ışıklar cümbüşü
İstikametleri hep batıya, doğuya
Kesik, kesik aksediyor ışık şelaleleri
Aramıza giren kara kedi gibi
Adaların arkasında kalmaktan

Tan yerine ulaşınca ışık şelaleleri soluyor
Denizde yakamozlar boğuluyor
Tüm haşmetiyle ışıkların efendisi doğuyor
Dünyanın üzerine tam doğudan

Marmara’yı yalayıp gelen poyraz
Bir hışımla suratıma çarpıyor
Yine hasretin okunuyor güzelim
Çelik gibi gerilen yanaklarımdan
Gözlerimde uykular hapsoluyor
Mahkûm gibi Kaderine razı oluyor
Vaz geçiyorum senin için ertelediğim uykulardan

Çınarcık, karanlığın içinden sıyrılıyor
Bir cennet bahçesi sanki gözlerimin önünde
Tekrar doyumsuz sabahına kavuşuyor
Tüm börtü, böcekle, uyanıyor uykularından

Sana bu gece özlemim hasretim bitmiyor
İçimdeki acılar, sızılar dinmiyor
Sevgilim dinmiyor
Hasreti bitirememenin
Sana kavuşamamanın ızdırabıyla
Sevgilim
Gözyaşlarım toprağa düşüyor
Süzülerek yanaklarımdan
Yanaklarımdan……