……… Son isteği ezanın mikrofonsuz okunması olan idam mahkûmuna yüreğindeki tüm ezanları susturmak, dinlememektir bir daha annelik… Seçmeli olan din dersine çevresine utancından asi ve küçük oğlunu yazdırmak, ilkyaz gençliğinde ateist olacağını bile bile ve her kıldığı namazda oğlu reddetse de dua etmek, içten içe koşulsuz kabullenmektir annelik…
……… Etimesgut topçu okulunda yedek subay sınavı öncesi ‘’sıkı giyin oğlum soğuktur Ankara’’ diyen anneyi dinlemeyip donarken sabahın seherinde, yıllar sonra perilerin o muhteşem ve gizemli bacalarının diyarında askerlik resimlerini albümde sevgiliye sunmak her resimdeki anıyı sevecenlikle paylaşmaktır annelik… Yeni başlamıştı o dönem renkli resimler ama şimdiki gibi hep ve nedensiz siyah beyaz olanları sevmiştim… Siyah severdin sen, beyazını sevmiştim en çok saçlarımın ben...
……… Ve annelik teknolojisiz, pazar arabasız yıllarda – siyah ve sağlık düşmanı poşetler hayatımıza girmemişken – beyaz renkli Pazar filesi eve dönerken ağır file-fileleri oğluna taşıtmaya kıyamamak, yıllar sonra valizini taşıyan sevgiliye ‘’niye benim valizimi sen taşıyorsun? ‘’ demektir Anadolu’daki bir dinlenme tesisinde annelik… Yüreğimde ağır, ruhumda hafif, tenimde ruh ikizimdin yorulmadığım, gururuma ekleyip onurla ömür boyu taşıyacağım, tek bir güne sığdıramayıp, günlere uzattığım, günleri uzattığım…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta