Sevgiliye Mektuplar GÖNLÜMDE SANA DAiR ...

……… Sulusepken yağan karın altında, sonbaharda dikilen yeni fidanların gece üşüyecek
köklerinin ucunu yüreğime sarmalıyorum, boy versin içimde, özlem büyüten sevdalarıma
yoldaşlık, yarenlik etsin diye… Üşüyen yalnızlıklarımın boyunu kısaltsın ve kardeş rüzgâr-
larda güneşle açan, tanışmayan, uzak ama yakın ülkelerin kırsalında can bulan kır çiçekle-
rinin dağ başı yalnızlıklarına derman, gönlüme ferman olsun diye…

……… Egemen bir ülkenin insan eli ulaşamayan, keşfedilememiş dağ başlarındaki yabanıl
bütün ağaçlarından birer yaprağa kendim adına el koyuyor ve yüreğimin derinliklerindeki o
sürülmemiş topraklara ekiyorum… Ağaçlar ve bitkilerin kök kardeşliğini oluşturmak, içimin
ıssız, fırtınalı, suları durulmayan azgın nehirlerinde içsel erozyonlarımı önlemek için…

……… Verimli topraklarda ürün arttırma çalışmaları yapan ziraatçıların bilgileriyle donanı-
yorum bir başıma lığımda okumadan ve çekirdekten yetişip ustalığa erişen sanatkârın tüm
hünerli bilgileri dağarcığımda birikiyor… Güneye bakan yöne aşılarını yapıyorum, güneş
ışığından daha çok yararlansın, arkasını dönsün karanlıklara dair ne varsa diye…

……… Tarım alanlarımı günden güne küçültüyor, etrafı sevdamla çevrili ve kimsenin, kim-
selerin g-i-r-e-m-e-y-e-c-e-ğ-i- küçük ama oylumunda efsaneler yaratacak, korunağı sen
olan küçük bir bahçe yaratıyorum… Sevdamla sulanan, yüreğimin ateşiyle ısınan, toprağı
çatlatmaya az kalan çiçek tohumlarının, özgürlüğüne kavuşmasına an kalan… Şırıngayla
damlatıyorum su taneciklerini tohumların üzerine, niye biliyor musun…? Küçük, küçücük
bahçemin içindeki tüm çiçekler aslında bir tek çiçek ve onun adı aşk, onun adı sen ve seni
gözüm gibi koruyor, her şeyden sakınıyorum saklı sevdam… Sakındığım, yarenimsin…

………Ay ışığının aksinde kelebeklerin dansını izlerken, uzak ülkelerde görmediğim çocuk-
larının göz renkleri düşüyor usuma ve kız çocuklarının boyunlarında ipe dizili rengarenk
çiçek kokuları yansıyor kanatlara… Kanatlardan, ateş böceğinin ışığı düşüyor içimin bah-
çesine oradan filizlenen toprağa sarmalanıyor cemre cemre… Havaya, suya, toprağa değil
yüreğime ve içindeki sakındığıma düşer bütün cemreler… Filizlenir yol alır…

………Palazlanmasını izliyorum, gökkuşağı renkli armoniler sergiliyor ve güneş batımının
renkler buluşmasında yeni renkler ürüyor, içimin kırlarından bahçeme, bahçemdeki sana
dair çiçeklere yansıyor… Yansıyan her renkte yeni filizler boy veriyor, yüreğimden büyük
çiçekler büyütüyorum yaşanmamışlıklara inat, yaşamaya, aşka, sevdaya dahil… Boy veren
çiçekler birleşiyor, tabiatın en güzel, en diri, en canlı bitkisi oluyor, çünkü sen oluyorsun,
içimde büyüyorsun, sevdamla besleyip büyütüyorum gönlümdeki sana dair çiçekleri…

27.02.2007 - Adana

Olgun Ekinci