Erdoğan Baysal’a sevgi ve saygılarımla..
......... Sözünü, sevdasının suskunluğundan ötürü saklayan adamın on üç saatlik kültür yolculuğuydu, şairlerin dizelerini yazarların bilgeliğini seviştirdiği kültür kente kaçış, soluklanma birkaç günlük ‘’gâvur’’ olma isteğiydi…
......... Enginarların olanca bolluğunda işporta tezgâhlarına düştüğü kentin insanları birbirlerine bakmıyor ama birbirlerini onca yıldır tanıyorlardı sanki… Bir ben yabancıyım herkese, bir sen en uzaksın bana, oysa öyle yakınsın ki baktığım her enginar tanesinin ucu açılan yerlerinden gözlerini arıyor, buluyorum ama sen kaçırıyordun benden ve herkesten uzağa…
......... Veda saati de gelecek ben yine senden çok ve başka uzaklara yol alırken sensizliğe dair acının fotoğraflarını negatifleyip yüreğimin sana dair köşesinde saklayacaktım... Sana ne zaman elimle dokunmayı hayal etsem yok olurdun, oysa sana elimle değil yüreğimle dokunuyordum…
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
