Sevgiliye Mektuplar BU ADAMıN GÖZLERİNE ...

Erdoğan Baysal’a sevgi ve saygılarımla..

......... Sözünü, sevdasının suskunluğundan ötürü saklayan adamın on üç saatlik kültür yolculuğuydu, şairlerin dizelerini yazarların bilgeliğini seviştirdiği kültür kente kaçış, soluklanma birkaç günlük ‘’gâvur’’ olma isteğiydi…

......... Enginarların olanca bolluğunda işporta tezgâhlarına düştüğü kentin insanları birbirlerine bakmıyor ama birbirlerini onca yıldır tanıyorlardı sanki… Bir ben yabancıyım herkese, bir sen en uzaksın bana, oysa öyle yakınsın ki baktığım her enginar tanesinin ucu açılan yerlerinden gözlerini arıyor, buluyorum ama sen kaçırıyordun benden ve herkesten uzağa…

......... Veda saati de gelecek ben yine senden çok ve başka uzaklara yol alırken sensizliğe dair acının fotoğraflarını negatifleyip yüreğimin sana dair köşesinde saklayacaktım... Sana ne zaman elimle dokunmayı hayal etsem yok olurdun, oysa sana elimle değil yüreğimle dokunuyordum…

......... Tehcir ederdim kendimi, aşkı bilmeyenlerin coğrafyasından ‘’aşk’’ olduğun kente uzanır, aynı sokağın farklı mekanlarında birkaç adımlık mesafede ötekileştirirdin beni, oysa ben ölürdüm sen bilmezdin… Son cemre çoktan düşmüştü ama her öldüğümde yeni cemre yüreğime düşer, uzanır yüreğinde nefes alırdım sen bilmezdin…

......... Alsancaktan, Kordondan, ışıklı levhaya bakmazsan değil Karşıyaka Bostanlıya bile zor varırsın, kahretsin bildiğim kentin sokaklarında bile kaybolurken şimdi gavur bir kentte ve de gemiyle kaybolmakta neyin nesiydi sevgili… Ve ben bilmediğim bozkır kentte onca kaybolmuşluğumda gözlerinin sıcağıyla yolu bulur, yola gelir, sana ulaşır tapardım dün, bugün ve daima… Aşka ve hüzne dair ülkenin kendimce en büyük yazarı olan kadın şimdi randevu saatine sadık olmadığımı düşünecek yerin dibine girecektim, oysa bilirsin saniyesinde söz verdiğim yerde olur, yüreğimden havalanan baloncuklar ve alnıma kazıdığım sevda pankartlarımla seni beklerdim…

......... Paris’teki o büyülü ışıklar altında öpüşerek dünyadan adeta uzaklaşır ya çiftler, şimdi yabancısı olduğum kentte dünyadan, gökyüzünden bihaber ama şairlerin ve yazarların gökkuşağını yeniden renklendirdikleri kentte gözlerini arıyorum… Kaybolduğum her stant önünde ‘deli bu adam’ diyorlar sen bilmiyorsun… Hep böyle uzaklara mı bakarsın? Diyor Erdoğan üstat… Evet diyorum… ‘o görüyor mu’? Diyor, bilmiyorum… Sana sesleniyor, duyuyor musun? … Bu adam aşk bakıyor ‘’BU ADAMIN GÖZLERİNE İYİ BAK’’ diyor… Duyuyor musun? ... Bakıyor musun?

- Adana