Sevgiliye Mektuplar 4 Şiiri - Ahmet Kemal

SEVGİLİME MEKTUPLAR
1
Aşk mektubu yazdım sana
Oturup
Dün gece
Ağladım uzun uzun
Gönlüm hasret köprüsü gönlüm

Bir yangın yeri
Bir kıyamet

Seni andım
O güzel düşleri eğri
Yaşamaktı
Onun adı aşktı
Seninle olmak hayattı
‘Bülbüller susmuştu güller perişan’
Divan şairinin kavlince
Her şey derin bir uykuya dönmüş
-tü
Ben sevdaya
Yalnızdım ve gökyüzü
Senden çok uzakta
yalnız ve kimsesiz durakta
Ömrümün geri kalan yılları mavi

Seninle olmak hayattır derim
Sensiz olmak ölüm
Sensizlik en büyüm zulümdür bana
Saçlarının bir teline dünyalar
Semerkant Buhara Taşkent
Bir bakışına bir gülüşüne
Canlar veren ben
Bak şimdi nerdeyim
Sen nerde
Belki ölüm bekliyor
Bilinmez bir kavşakta
Bilinmez bir kuş
Gibi
Gümüş gibi
Bir yalnızlık
İnce bir fısıltıyla rüzgâr
Şarkılar söylemekte
Senin adına senin aşkına

X
Kendi kapında dilenme kul olursun
Bir sultana kul ol sultan olursun

Bana tutunma kül
Yabana kanma
yangın
Çığ yuvarlandı güneşten yana

Sabahı kundaklayan çocuk
Neredesin

Bu bez parçasını iyi sakla
Onu şiirin arasına koydum

Bu deniz ne yağmalara gebedir

X
Gök incisi delinmiştir
Sabah sabah delinmiştir
Göğün yüreği incinmiştir

Bu göğü kutsamalı
Üstümüze bir bela gelmektedir
Lut gölü kabarmıştır
Musa'nın asası kaybolmuş
Nuh'un gemisi nerededir
Kızıldeniz nerededir
Tih sahrası nerededir
Tevrat Zebur nerededir
İncil Kuran nerededir
Şimşek aydınlığında yol gösterir ebabil kuşları

Ebva nerededir şimdi
Ya Ebrehe'nin filleri
And içilen zeytin nerededir

And içilen incir bu incir midir
Ölüleri dirilten İsa
Demiri eriten idris
Çobanlık eden peygamber
Bir kız beklemektedir nerede kim bilir
Bir güvercin ölür ansızın
Kadınların yüreğinde zindan mı vardır
Her Züleyha'ya bir Yusuf vardır
Her Meryem bir İsa'ya gebe midir
Ben düşlerimde akrep öldürmedim