Ey Sevgilim!
Yüzünü Göremedim,
Seni içimde hissediyorum.
Bildiğim bütün güzellikleri sana
yakıştırıyorum.
Mektubuma başlamadan:
Dağlarda topladığım kır çiçeklerinin
kokusunu kağıda sürüyorum.
Kokusunu koklaman ümidiyle...
Sevgiyi seninle,
Geleceği seni görmekle,
Yaşamı mektuplarınla öğrendim.
En çok neyi sevdim biliyor musun?
Seni rüyamda görmeyi,
konuşmayı,
hayatı sorgulayı...
En sevgilim!
İnsanlara iyilik yap,
Hakikati anlat,
Çünkü,
yaşam:
Sevgidir...
Umuttur...
Barıştır...
Ve gülümse hayata mahmurlu bakışlarınla...
Yaşam anlamını bulsun,
Gülüşlerinde...
İnsanların üzerine yağmur olsun,
Umut dolu göz yaşların...
Kayıt Tarihi : 10.1.2007 17:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Karasu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/10/sevgiliye-mektup-var.jpg)
Yaşam anlamını bulsun,
Gülüşlerinde...
İnsanların üzerine yağmur olsun,
Umut dolu göz yaşların
Sevgi dolu ögüt dolu güzel bir şiir okudum yüreğinize sağlık dost
TÜM YORUMLAR (2)