Sevgiliye Mektup Şiiri - Kenan Işlak

Herkesin hayatı bir roman; gizlerle dolu olan…
Ama ne kaç fasikül olmasının bir önemi var
Ne de bilindik kahramanlarının.
Sen bilmeyeceksin hiçbir vakit;
Seni her düşündüğümde içine kan doğradığım zamanları.
Kaç içine akıtılmış gözyaşı, kaç yarım kalmış sevinç…
Her düşündüğümde ya da geçiyorken aklımdan,
İlle de senin farkına varamadığın bir üzüntünün seslenişi
Olmamalıydı, boynunu büktüren.
Kaç hissedilmemiş malubiyete,
Kaç fark edilmemiş zafere omuz vurup
“pardon” dediğim bu yolları bilemezsin.
Ama bu kez omzuna çarpılan sendin.
Ve ben ve bu kez pardon demeyeceğim.
Çünkü bu çarpışma sıradan bir kaldırımda tesadüfen karşıla-şan,
Bir birine yabancı iki insanın süzgün bakışları gibi normal
ve birbirinden uzaklaşması kadar umarsız bir unutuş olmama-lı.

Çocuksuluğun en dizginsiz bir anında elimden koparıp aldığı bu yaşam,
Hayata dönmek için öyle en mepluç çırpınışında ki Azrail’ine.
Anladım ki her uzağına kaçışım,
Geçmişin ölümlerden ölümlere sunduğu teklif,
Hayatımdan atamadığım onca bakiyettüs süyufu…(savaşta kılıçta kalan atık parçalar.)
Uykusuz geçen kaç gecemin kâbusu...
Henüz anlamına ulaşamadığın bütün her şey ömrünün benle geçen her vaktine sığacaktı.
Ama her anını yaşayarak, sinmesine vakit tanıyarak…
Ne bir acele ne bir sınırsız sabır
Ve ne de umulmadık bir beklenti engeldi.
Ama tüm beklentilerim, umutlarım onca çocuksu düşler,
Beş para etmez bir zaafa mı peşkeş çekildi şimdi?
Bunun nedenini aradığım ilk kadın sen olmadın.
Ve bu gidişle bu iflah olmaz adam kim bilir kaç mümkünsüz ayrılığa mezar kazacak.
Söylenecek bir kelime bile olmamalıydı karşında,
Onca zahmetin gayrisinde…
Ve şimdi bütün olmasını istediğin zamanları avuçlarına bırakı-yorum, hayatına dair ne varsa.