SEVGiLiYE MEKTUP Şiiri - Mehmet Gözükara

Arz eyledim kalem yazdı kâğıda
Mektup memlekete varınca söyle
Allah büyük gerek yoktur ağıda
Tanrı selamını verince söyle

Bir gün kısmetimiz kalkar bakarsın
Kurda kuşa değil Hakka yakarsın
Gönül işlerinden aklı çıkarsın
Kavli kararını sorunca söyle

Canan için sakla o kuru canı
Edeptir aşığın her iki yanı
Artırır eksiltmez hasret hicranı
Bunca hakikati görünce söyle

Baharda yeşerir bahçeler bağlar
Dört mevsim kar olur heybetli dağlar
Seven sevdiğini zülfüne bağlar
Saçının telini sarınca söyle

Yazdığımı izah eylerken tek tek
Ben elçiyim dersin boynun bükerek
Ümidini artır gülümseyerek
Tebessüm ederek durunca söyle

Bülbül güle konar bağda bostanda
Dertler ayaklanır bir bir destanda
Ben gurbette kaldım yar Elbistan’da
Hissiyatı yerli yerince söyle

Kavuşmaya dönük bütün gayretim
Yetmedi vuslata iyi niyetim
Daim Gözükara var muhabbetim
Gülünü dalında derince söyle

Seyr ü Sefer (sh. 52)