Sevgiliye Mektup

Bende biliyorum
Sevginin emek istediğini
Daha çok gelişip büyüyebilmesi için
Zamana yayılması gerektiğini
Yürekte bir kıvılcımın yanabilmesi için
Bir saniyenin bile yettiğinide biliyorum
Aramadın diye öyle üzülmüşümki
Rüyama kızımla, annem geldiler
Bana bir büyük bardak su verdiler
Yüreğimin yangınını hafifletmek istediler
Belki iyi oldu aramadığın
Uzunca bir süredir
Göremiyordum onları
Cennetten hissediptemi geldiler
Beni teselli ettiler
Bu günkü mesajınıda okuyunca
Anladım
Bana olan duyarsızlığını
Hani söz vermiştim ya sana
Bir daha rahatsızlık vermem diye
Sırf sözümü tutabilmek için
Cevap yazamadım
Hem ne yazabilirdimki
Mesafeli, soğuk, resmi bir yazıya
Şimdi tamamiyle beklentisizce
Yüreğimde yaşıyorum, sevgimi
Uzaklardan gülümseyebildiğini
Hisssedebilmek bile güzel inan
Ben yine hayallerimde
Buluşacağım seninle
Paylaşacağım
Yaşama dair ne varsa
Bu yaşta ergenlik aşkını yaşamakta varmış
Yanına gelip, seninle olabilmeyi düşünürken
Uzaklardan sadece hayalinle yaşamak
Daha önce yaşamadığım, bilmediğim bir duygu
Umutsuz yaşanamaz bilirim
Belki bir gün der beklerim
Seni sevgiyle öperim