Sevgiliye Mektup (6) Şiiri - Önder Baysal

Tüm Sevdamla Tüm Hasretimle ve Tüm Umutlarımla Yüreğimden Yüreğine Merhaba Gülüm..

YALNIZLIĞIM...

Kim benim kadar sevebilirdi ki seni...
Kim benim kadar özleyebilirdi...
Ve kim benim seni anladığım kadar anlayabilirdi...
Suskumluğum kendi güneşime...
Sevdayı sorarlardı senden önce,
Tanımlardım kendi yüreğimce, yaşamadan, öylesine...
Sevda bir dağın zirvesindeki bayraktır derdim.
Ona ulaşmak için önce çıplak ayaklarınla,
Dikenli otların arasından geçmelisin,
Her adım attığında canın yansa bile...
Sonra çıplak bedeninle sivri kayalıklarda sürünmelisin,
Her sürünüşünde bir parçan takılı kalsa bile...
Sonra karşına uçsuz bucaksız uçurumlar çıkacak,
Düşeceksin...
Her düşüşünde bir parçan bin parça olsa bile...
Eğer o dağın zirvesindeki bayrağa,
Tırnağın büyüklüğünde bir parçan dahi ulaşabilmişse,
İşte o zaman sevdayı yakalamışsındır...
Sevda budur işte derdim...
Sonra sen bir güneş gibi doğdun yüreğime...
Işık oldun, umut oldun en derin hücerelerime...
Bilemezdim sevdanın, tanımladığım, o dağın zirvesinde olduğunu...
Öğrendim...
Ayaklarım çıplak düştüm sevda yoluna...
Kanadı ayaklarım, parçalandım...
Sivri kayalıklar yüreğimi parçaladı...
Durmadım tırmandım...
Her düşüşümde sana koştum...
Bir parçam bine bölündü...
Ama yılmadım...
Ulaştım sevda bayrağına...
Sağıma baktım, soluma baktım...
Hıçkırıklara boğuldum...
Sonra;
Ölüme koştum...

ÇÜNKÜ SEN YOKTUN...

Sevgi Güneş Işığı Kadar Etrafında Bol Olsun ve Seni Sonsuza Dek Sarsın...
Sevgiyle Kal...
Sevginle Kal...
En Önemlisi...
Sevgimle Kal...
HOŞÇAKAL...