Sevgiliye Mektup Şiiri - Ahmet Taşkın

Ellerin dilinden duyarsan beni.
Değmez ki adını anmaya dersin.
Çöllerde bekledi bunca yıl beni.
Bensiz göllere çıkmadı dersin.

Sevgimin uğrunda çileler çekti.
Ateşim bağrında seneler geçti.
Bunca yıl önünden güzeller geçti.
Uzanan güllere bakmadı dersin.

Ne varsa elinde bir bir savurdu.
Aşkı hançer diye kalbine vurdu.
Dağları delerken Ferhat yoruldu.
O mecnun yanmaktan bıkmadı dersin.

Ne varsa gönlünde viran eyledim.
Gülen gözlerini giryan eyledim.
Estim de ömrünü talan eyledim.
Kimsenin bağında yatmadı dersin.

Ne yeri, ne yurdu, ne pulu oldu.
Gün geldi aç susuz garip uyudu.
Önüne altından saray konuldu.
Saçımın telini satmadı dersin.

Gün oldu, yaralı ceylana döndü.
Celladın elinde, kurbana döndü.
Kollar uzandı da, o bana döndü.
Kimsenin elini tutmadı dersin.

Ne Leyla, ne Mecnun, ne Ferhat gördüm.
Ne Aslı, ne Kerem, ne Şirin gördüm.
Ne yanmış, ne sönmüş volkanlar gördüm.
Yüreği huzuru tatmadı dersin.