Sevgiliye Mektup 5 Şiiri - Lucifer Morni ...

Artık yıldızları saymıyorum avuçlarımda,
Kırık bir saatin tıkırtısına küfrediyorum gecenin ortasında.
Sana sakladığım tüm kelimeleri bir mezara gömdüm
Üstüne " Burada bir çocuk, sevmekten korktu " yazdım...

Sabahları sigaramı vapurdan İzmir'in pas kokan körfezine fırlatıyorum
Dalgalar senin adını taşıdıkça tükürüyorum kumlara...

Bilsen de bilmesen de yalan değil yangınım yanıyor etim kemiğim !

Sabahları yüzümü yıkamaya gittiğimde aynada senin gülüşün parçalanıyor içimde...

" Affet " diye haykırmıyorum artık rüzgâra
Çünkü fırtına bile sustu bu hesaplaşmada.

Yastığındaki saçları bir kibritle yaktım
Senin eksikliğinin kokusuyla doldu oda.
Postacıyı kovuyorum kapıdan
Mektupların yerine öfkemi taşıyor artık elleri.

Bir iskelede değil sanki bir savaş alanındayım kendimle sövüşüyorum,
Dalgalara taş atıyorum, kumlara küfrediyorum,
Deniz bana seni hatırlattıkça,
Tuzuyla dağlıyorum yaralarımı.

Sana yazdığım tüm şiirleri yaktım dün gece
Küllerinden " pişmanım "
diye bir ilahî yükseldi.
Ama ben
Küllerin üstüne basıp geçiyorum
Her adımda seni değil kendi utancımı ezerek.

Kırık bir aynanın parçalarını toplamıyorum
Her kesikte seni değil kendi çığlığımı görüyorum.
Duvarlara " Unuttum " yazıyorum kanayan parmaklarımla
Lâkin mürekkep yerine hüsran akıyor lal olmuş duvardan...

Şimdilerde kapıyı üç kere çalmıyorum
Kilidi söküp attım içerisi öfke doldu.
Masanın üstü çay değil iskele halatından kesilmiş düğümlerle dolu
Her biri senin sözlerinin boğucu sıkışıklığı.

Şimdi biliyorsun
bu saatten sonra
Bilsen de bilemesende fark etmez de
Gökyüzüne şiir yazan o adam bulutları yumrukluyor.
Belki bir gün yağmur olup düşecek başına
Islattığım her yer yanacak