Sevgiliye Mektup 2... Şiiri - Asuman Alp

Merhaba her yeni güne yeniden doğuş umudum,merhaba sebeb-i nefesim,merhaba belki de hiç bitmeyecek sensizliğim...
Evet her yeni güne seninle doğuyorum..Bir umut...Hep umutla aslında.Bir gölge gibi sürekli peşimde.Ben istemesem de dimdik dikiliyor karşımda.Bir gün, belki bir gün diye...Bilmiyorum daha ne kadar, nasıl yaşanır böyle...
Hani ağlamak yoktu ya sen gittin gideli,ağlamaklar sıradan oldu artık yokluğunda...
Komşunun bahçesinden bir mavi gül kopardım iki gün önce.Biraz su ve ardı arkası kesilmeyen gözyaşlarımla en güzel vazoya yerleştirdim...Ama nafile, solmak üzere.Belki de hataydı yaptığım.Onu ayırmamalıydım toprağından,can bağından...Bak kader de bizi kopardı.Şimdi benim o gülden ne farkım kaldı.Solmak üzereyim yokluğunda...
Böylesi belirsizlik kahrediyor belki de beni, gidişinden ziyade...Yüreğime ağır geliyor bu umutsuzca umutlar.Belki bir iki satır senden...Başka yürekse eğer bu suskun gidişinin sebebi...Çare değil elbette böylesi,bu çaresiz bekleyişlerime...Sadece tuz misali, bastıkça yakan, kavuran...Acısı dayanılmayan...
Başka Yürek...Düşündükçe sanki aklım beni terk edecek gibi, zaten niyetli sen gittin gideli...Gözlerim kararıyor, yok olmak istiyorum bu düşünce beni sardığı vakitler.Sanki hiç olmamacasına...
Herşey gitmeye niyetli sanki sen gittin gideli.Akıl bende değil, zaten o gitti...Her sabah ellerinle beslediğin, su verdiğin serçeler de gelmiyor bak.Sana acıkmış sanki tüm dünya...
Yıllarca belki de hiç açılmayacak tozlanmış kitap aralarında kurutulmuş bir gül misali olmak istemiyorum senin hayatında ey MAVİ SEVDAM...Beni sensiz bırakma, böylesi yaşanmışlıklardan sonra...İstesen de sensiz kalamam zaten, bu yürek sana böylesi yandıkça...