Sevgiliye Mektup Şiiri - Kudret Kobal

eller titrer
gözler dalar
harfler dağılır
kelimeler zorlanır
cümleler düşer de
kağıda bir türlü dökemezsin
yazmak istediğinle
korkuların kavga eder
yazdıklarını silmeye kıyamazsın
yazdıkça yazasın gelir
ona dair sevdaya dair
mısralar üretir
yüreğine dur da diyemezsin
şehrin her sokağında yürüyesin vardır da
adresi bir türlü bilemezsin
sokağını bulursun da
sokak lambası sönmüştür
penceresini sezemezsin
Deniz'e bakarsın da
ne resme ne de yazıya dökemezsin
öyle dalarsın ki denizin mavisine
güneş batmış ay çıkmış
yakamozlar kiminle
dans etmiş bilemezsin
uzanırsın kumsala yorgun
başını koyduğun
yarin gögsü mü kum mu bilemezsin
yüreğin sıkışır
ah diyemezsin
sızlar durur
hoşuna gider de
yanında yok diye gülemezsin
kağıt ıslanır
kelimeler dağılır
yeniden yeniden yazarsın da
nazar olmasın diye bu son sevda olsun diyemezsin
gelişi ile bir çok gidişe ve bitişe üç nokta koymuştur da
sen yüreğine yazarsın da
açıklaması olsun hayatın diye
iki nokta üst üste koyup
kağıda dökemezsin
bir kahve yaparsın
kokusu gelsin diye
bir de çiçek koyarsın yanına
o var artık bilirsin de
yanında yok diye içemezsin
onsuz son kahve
onsuz son gün olacak bilirsin
bunları inci gibi
kağıda dökersin de
üzülür içi sızlar
bir kelebek gibi tirtir tikrer diye
ucu yakılan bir mektup
gönderemezsin