Sevgiliye Mektup Şiiri - Lucifer Mornigstar

Biliyor musun,
Senden sonra geceye sakal bıraktım,
Zamanın kıyısında bir göçmen kuş oldum;
Üşüyen yapraklar gibi titreyen kelimelerle
Yazdım adını rüzgâra, denizin hışırtısına karıştım.

Sabahları sigara dumanında seni yakıyorum,
Gözlerin düşüyor avuçlarıma,
Bir liman arıyorum sende,
Ama sen hep bir sis gibi dağılıyorsun...
Görsen tanımazsın,
Pantolonumun ütüsü boşluğa döküldü,
Ayakkabılarım yollarda unuttuğum izlerle.

Mevsim sonbahar dediler,
Hüznü koynuma alıp yürüdüm.
Her düşen yaprak,
Senden kalan bir parçaydı sanki.
Tutup okşadım tüylerini yorgun kuşların,
"Seni bulmak için gökyüzüne kanat çırpmalı," dedim.

Geceleri telefonun sessizliğinde boğuluyorum,
Bir umutla ahizeye dokunuyorum,
Ama senin sesin yerine
Kırık bir müzik dökülüyor karanlığa.
Yine de içimde bir çocuk,
"Belki yarın," diye fısıldıyor durmadan,
Seninle yeniden doğacağımız bir yarın...

Biliyor musun

Unutmak için unutmaya çalışıyorum seni.
Ama her gece saat on ikide,
Yüreğimde bir mahşer kopuyor:
"Beni unutma," diye haykırıyor kalemim
Sen ise uzaklarda
Bir şiirin tamamlanmamış dizesi gibi eksiksin.

Biliyor musun

Geceyi sırtıma alıp bir mezarlık bekçisi gibi dolaşıyorum sokaklarda,
Her köşede senin gölgeni yakalayıp "Dur" diye haykırıyorum
Ama zaman kırık bir saatin dilinde donmuş;
Sen gideli günler birbirine karıştı
Takvim yaprakları kanıyor avuçlarımda...

Senden kalan tek şey
Bir fotoğrafta donmuş gülüşün ve
Yastığımda unuttuğun bir tutam saç.
Bazen sabaha karşı,
Camları buğulanmış bir otobüs durağında beklerken
İskeleye yanaşan bir gemi gibi inliyor içim
Gelseydin bu sessizliği kırmızı bir gülle delseydin...

Rüzgâr cebimdeki mektupları savuruyor bulutlara
Her biri yarım kalmış bir cümlenin çığlığı
Gökyüzü düşse sırtıma seni taşırım
Denizler tuzunu yitirse senin adınla yeniden tuzlanır...
Ama sen
Bir çocuğun uçurduğu balon misali
Elimden kayıp gittin
Ve şimdi gözlerim
Bulutların arasında kaybolmuş bir elveda arıyor.

Biliyor musun

Artık akşamları kapıyı üç kere çalıyorum
Belki üçüncüde sen gelirsin diye.
Masanın üstünde çay soğuyor
Sigaramın dumanı duvarda senin silüetini çiziyor.
Bir defterim var
Her sayfası seninle başlıyor seninle bitiyor
Ama ortası hep bomboş…
Sanki hayat
Seni yazdığım satırların arasına gizlenmiş
Ve ben her okuyuşumda
Bir parçam daha eksiliyor.