Sevgiliye Matem Şiiri - Zihni Ozselmanoglu

Issiz bir mekan,kimsesiz bir yer,
Esliginde karanlik,islak mevsimin.
Bir yigin hatiralarla gecen geceler,
Huznuyle dudaklarimda hala ismin.

Seni kalbime gomdum yillarca evvel,
Matem yuklu guzle solan cicekler.
Askimizin her ani bir omre bedel,
Dagilirken kalplere huzun ve keder.

Gunu ikiye ayiran mubarek bir isikla,
Daha belirgin sanki sabah ve oyle.
Bir gunumuz bile gecmezken askla,
Gun, sabah ve oyle o an yekpare.

Kalbimin bir kosesinde sessiz mezarin,
Uzerinde bir avuc toprakla biraz hatira.
Icinde kimsesiz kaldim yorgun anilarin,
Seni hatirlayip andim son kez bir defa.