Güller kıskanır Şiiri - Mehmet Can Ecder

Sana gül aldım kırmızı ve ince
gülüşün gibi narin, gülüşün gibi ince
sen mutlu olursun belki ama...
güller kıskanır seni görünce

baharlar gelir bu kızgın bozkırlara
o bozkırlar ki gönlüm gibidir
senin esintinle dolar sessiz sedasız
dolar bir gülüşünle bu sert kalbim...

bu sertlik bozkır gibidir sert ve hırçın
bir tek sen ısıtırsın
senin bir dokunuşun ısıtır tüm bedenimi
bir dokunuşun fetheder gönlümün kalesini

sen yokken sarıldım ıssız soğuklara
o soğuklar ki yazın bile üşütür
o soğuklar ki hasretin en derin çukuru
o soğuklar ki senin olmadığın her köşede

gel artık bitsin bu hasret
bitsin bu fırtına, dinsin bu hasret
seni sevdiğimi götürsün tüm dağlara
götürsün tüm bozkırlara

seni sevdiğimi duymadan bilsin bu dünya
sevmek ki dilden dökülen bir seldir
sevmek ki hem ölüme hem yaşama denktir
dilimden dökülür bu sözler inanması güçtür

inanması bir ölüm, bir sürgün gibi
sürgün ey sana sevgili
sürgünüm sensiz bu diyarda
sürgünüm ıssız ve sessiz bu iki kapılı odada

nice baharlar bekledim seni yine beklerim
senin hayalinle yaşarım, hayalinle gezerim
senin için ne dağlar denizler
kaderi deldim yine delip deşerim.