Sevgiliye Arzuhalimdir

Yanmak kavrulurcasına yanmak,
Ateşte gül kokusunu duymak,
Nedir, nasıldır bilir misin?
Işık olmak karanlığa,
Masalda yaşar gibi yaşamak,
Duyguları çılgınca salıvermek,
Aşkı yaşamak,
Yani sende yok olmak,
Kader denen bilinmeyen geleceği,
En güzel yerinden seninle yakalamak,
Ne zamanı nede mekanı düşünmeden,
Başbaşa sonsuzluğa akmak,
İşte sana dair hayallerim,
Lakin anlamamakta direnen sensin,
Ey canıma can katan,
Hüzün dolu gecelerimi aydınlatan,
Alev, alev kalbimi yakan, beynimi çıldırtan,
Sel olup bedenimden taşan,
Ruhumu hasret kıskacında boğan,
Eylül yağmurları gibi gözyaşlarımı akıtan,
Taştan daha katı kalbli sen,
İçimda yanan ateşi nerden bileceksin,
Mağrur bakışlarınla,
Dolunayı kıskandıran gözlerin,
İçimde kanayan yarayı görebilir mi?
Nehrin serin sularına karışmış volkan misali,
Yanan, kavrulan kalbimi nerden göreceksin?
O zeytin karası saçlarını okşayan rüzgarı,
Kıskandığımı nerden bileceksin?
Lavanta kokulu tenini okşayan güneş ışıklarını,
Uçuk haşarı gönlümün kıskandığını nereden bileceksin?
Gönlünü gönlüme kat,
Uzat narin ellerini, yüreğimden tut,
Nazlı tavırlarınla,
Sendeki özüme kat,
Anlamamazlıktan gelme ne olur,
Ölesiye özledim, hasretin kor,
Lafla sözle anlatılmıyor,
Duygular gönül kafesinde,
Ümit olmadan salıvermek zor...

Resimlerinle dertleştim,
Ümit ışığıydı beklediğim,
Yorgun, uykusuz gecelerde dûamdın rabbımdan istediğim,
Oltaya takılan balık misali,
Resmeyledi kaderim çaresizliğimi,
Serseri uçarı kalbimi,
Esir ettin, hasret cehennemine yol eyledin,
Nasıl böyle umarsız olabilirsin?
İşkence çektirmek midir senin sevgin?
Seni rabbime havale eyledim,
En tarifsiz hasret acıları çekesin,
Vebalim boynunda asılı gezeceksin,
Değil mi ki hasretinle bana eza, cefa çektirdin,
İsmini bilmediğim dertlere düşesin,
Gündüzlerin gecelere dönsün,
İsmimi her anışında yüreğin kavrulsun,
Manasız bu ayrılığa bir son ver artık ne olursun,
İsmin rüzgarlarla söylensin dursun,
Bulutlar gözlerinde hapsolsun,
İsyanımı birazcık olsun anla,
Laf, söz yetmiyor anlatmaya,
Dil denen kemiksiz ukela,
İsmini sayıklar durur hala,
Narına yandığım sen,
Gurur yapar, iki kelime söylemez bana,
Unutmak kolay mı sanki?
Rahat bırakır mı vicdanın seni..?
Umarsız ateşlerde yanmak kolay mı?
Rucu et artık şu inadından?
Yâd ellerde her gün biraz daha mahvolmadan…

Afitabım, ceylan gözlüm,
Pişmanlık yenmeyen en acı meyve,
Issız köşelerde boşa gözyaşı dökme,
Paşa gönlün isterse,
Sevdiğini söyleyebilirsin pekâlâ sende,
Ama sende o cesaret nerde..?
Nasıl olsa benim gibi keriz avcunun içinde,
Atamazsın, atmak istesende,
Seviyor, ama gurur yapıp söyleyemiyor biliyorsun sende,
Öyleyse neden hala bu işkence,
Yok öldürmekse niyetin,
Lahit mezar isterim sevdama sembol,
El alem ne der diye düşünme,
Yok olan eriyen benim,
El alemden sana ne,
Mağrur ok bakışlarını çek yüreğimden,
Eline silah al vur beni sinemden,
Devrileyim yaşlı bir çınar gibi,
İsmim kalsın dillerde,
Mecnun misali sevmişti desinler,
Bahar görmedi hiç ömründe,
En güzel çağını, gençliğini geçirdi sürgünde,
Mezarıda bilinmez ki, kimbilir nerede?
Ümitlerini miras bıraktı sevenlere,
Değer miydi, nasıl kıydın benim gibi birine,
Üzerine bir çizgi çekebilir misin geçen günlerin?
Rahat bırakırmı vicdanın seni,
Söyle, birazcık olsun dahi sevmedin mi beni?
Ellerinle sunduğun zehri,
Nasılda içivermişim bir dikişte oysa,
İçimde yanan ateşi görmüyorsun neyleyim,
Ölüp ölüp dirilmekteyim,
Lakin hepsi boş biliyorum zavallı biçareyim,
En acı işkencelerdeyim,
Sevmek ölmekse,
İllede senin uğrunda öleceğim,
Yangınları gül bahçesine çevirip,
Ellerimle sana kan kırmızısı güller dereceğim,
Ölümü gözlerinden yudum yudum içeceğim...
Ziynetim yüreğimdeki sevgim,
Lafla sözle anlatılmaz,
En kolayı kalbime girde bir bak,
Dünya küçücük, yüreğim büyük mekan,
İşkencelerin en acısı yaşanır sen olmadan,
Mezartaşımda Fatiha’dan önce iki kelime,
Mahkumdu sevdaya…

Hollandacasi

Open Brief Aan Mijn Geliefde

Branden, branden tot dat, alsof je geroosterd wordt
De geur van een roos in een brand waarnemen
Weet jij wat dit zijn en hoe ze zijn?
Het licht zijn in het duisternis
Leven alsof je in een verhaal leeft
Gevoelens op een dol en dwaze manier loslaten
Het liefde meemaken
Dus, in jou ten gronde gaan
De onbekende toekomst die de noodlot heet,
Van de beste plek met jou te pakken krijgen,
Noch denken aan de tijdstip, noch denkend aan de ruimte.
Met jou naar de eeuwigheid stromen met ons tweeen
Hier heb je mijn dromen die ik over jou heb,
Echter jij bent degene die voet bij stuk legt om niet te begrijpen,
Heey, degene die mijn ziel de kracht geeft.
Degene die mijn hart in vlammen doet branden, mijn hersens doet doordraaien,
Die een overstroming wordt en van mijn lichaam overloopt.
Die mijn ziel in een heimweeklem laat stikken,
Die als september regen mijn tranen doet vergieten.
Jij die een hart heeft harder dan een steen,
Hoe kun je de vuur die in mij brand weten.
Met je hoogmoedige blikken.
Met je ogen die de volle maan doet benijden
Kan de wond die in mij bloedt wel zien?
Als een vulkaan die zich heeft gemengd in de koude water van de rivier,
Hoe kun je mijn hart zien die aan het branden is en geroosterd wordt.
Die wind die jou olijvenzwarte haren aait, hoe kun je weten dat ik hem benijd.
De zonnestralen die je lavendelgeurige huid aait,
Hoe kun je weten dat mijn dolle ondeugende hart ze benijdt.
Voeg je hart aan mijn hart toe,
Strek je slanke handen uit, pak mijn hart vast,
Met je aanstellerige gedrag
Voeg je hart aan mijn kern/kiem die zich in jouw beindt
Doe niet zo als of je mij niet begrijpt alsjeblieft,
Ik mis jealsof je heimwee mijn dood zal veroorzaken, je gemis is een goed.
Dit kun je niet met woorden of uitlatingen duidelijk maken.
De gevoelens bevinden zich in het kooi van het hart
Zonder de hoop is het moeilijk om vrij te laten…….

Ik heb mijn hart met je foto’s gelucht
Het was een lichtpuntje waar ik zat op te wachten
In mijn vermoeide, slapeloze nachten was jij mijn gebed die ik van god wilde.
Als een vis die aan de hengel ging bijten. Mijn noodlot heeft mijn uitzichtloosheid beschilderd
Mijn zwervende, dwaze hart,
Heb je gegijzeld, je hebt een pad van mijn hert gemaakt die naar de hel van het heimwee leidt
Hoe kun je zo onverschillig zijn?
Betekent je liefde iemand martelen
Ik laat jou over aan mijn god. ik hoop dat je meest onbeschrijfelijk leed zult verduren.
De verantwoordelijkheid van mijn misère zul je altijd aan je hals dragen
Jij bent toch de gene die met haar heimwee mij liet straf uitzitten en laten verduren.
Ik hoop dat je ziektes krijgt waarvan ik de namen niet ken
Je dagen zullen in nachten veranderen
Telkens als je aan mijn naam noemt zal je je hart geroosterd worden
Zet eens een punt achter deze onzinnige scheiding alsjeblieft.
Je naam zal met de winden geroepen blijven worden.
De wolken zullen in je ogen opgesloten worden.
Begrijp mijn revolte een beetje
De woorden en de uitdrukkingen zijn niet genoeg om het duidelijk te maken
De tong is een betweter zonder botten
Blijft nog steeds van je naam mijmeren
Jij, de gene ik afgebrand ben aan haar liefde
Gedraagt zich hoogmoedig, zegt niet eens twee woorden tegen mij.
Denk je vergeten zo makkelijk is?
Laat je geweten je met rust?
Denk je dat het machteloos verbranden in een vuurzee makkelijk is?
Zie alsjeblieft af van je koppigheid voortaan
Voordat wij in vreemde landen nog meer te gronde gaan.

Mijn schoonheid, mijn gazelleogen hebbende
Spijt is een meest bittere fruit die je niet kunt eten
Giet geen tranen tevergeefs in afgelegen hoekjes
Als je Pascha ego het wilt
Natuurlijk kun jij ook zeggen dat je bemint
Echter waar haal je de moed vandaan om dat te zeggen?
Hoe dan ook een stommerd zoals ik heb je toch in je handpalmen.
Je kunt hem niet weg smijten ook al wil je het zo graag
Hij houd van je, maar hij vertelt het niet om zijn trots niet te breken dat weet jij toch ook.
En als dat zo is waarom nog steeds deze marteling?
Neen, Als je bedoeling mij laten doden is
Dan wil ik een sarcofaag als een symbool voor mijn liefde
Denk niet wat de anderen ervan zullen denken
Ik ben de gene die ten gronde gaat en steeds aan het smelten is
Wat gaat jou dat nou aan wat de anderen ervan vinden
Haal de hooghartige doorborende blikken weg van mijn hart
Pak een pistool in je hand schiet mij bij mijn boezem
Ik zal omver vallen als een oude plataan
Mijn naam zal overleven in de tongen
Hij beminde als Mecnun* zullen ze zeggen
Hij heeft nooit een lente gezien in zijn leven
Beste periode van zijn leven, zijn jeugd heeft hij doorgebracht in ballingschap
Zijn graf is ook onbekend, wie weet waar zijn graf zich bevindt.
Hij heeft zijn hoop als erfenis achtergelaten aan zijn liefhebbers.
Was het moeite waard, hoe heb je zo’n iemand als mij kunnen missen
Kun je over de dagen die je hebt doorgemaakt een streepje trekken
Laat je geweten je wel met rust
Zeg eens, heb je mij ook al is het klein beetje, heb je niet van mij gehouden.
De gif die je met je handen hebt aangeboden, hoe heb ik het kunnen drinken daarentegen
Je ziet het vuur niet die in mij aan het branden is ik weet ook niet hoe ik het je kan kenbaar maken
Ik overlijd en herrijs telkens
Maar alles is te vergeefs ik ben armzalig en machteloos
Echter alles is niets waard, ik weet het, ik ben armzalig en zielig
Ik bevind mij in het bitterste martelingen
Als beminnen overlijden is,
Hoe dan ook ik ga voor jou sterven
Ik zal de branden veranderen in rozentuinen,
ik ga met mijn handen jou bloedrode rozen plukken
De dood ga ik van je ogen slok bij slok opdrinken
Mijn al gehele bezitting is jou liefde die in mijn hart zit
Je kunt het niet met woorden en gezegden vertellen.
Het makkelijkste is dat je in mijn hart binnenkomt en kijk eens even,
De wereld is een kleine, mijn hart is een grote ruimte,
De bitterste martelingen worden daar meegemaakt zonder jou,
Op de grafsteen twee woorden voor (de sura) Fatiha**:
“Hij is veroordeeld wegens zijn liefde”

Mecnun: is een personage in een Turkse legende. De man die heel veel van Leyla (vrouw houdt) alles doet om haar te krijgen maar hem lukt het nooit om bij elkaar te komen..
** Fatiha is een verzen uit de Koran die men voor de doden aanwijdt.