Sevgiliye(Anneme) Şiiri - Murat Kaçer

Seni her gördüğümde ey sevgili
Bir sel gibi akar gönlümün NİL’i
Yalnızlığın çöktüğü her çekilmez gecede
Kara kara düşünürüm de:“acaba o nerede”
Ve volkanlar patlar yorgun yüreğimde.

Ey sevgili,bil ki
Sen mil çekilmiş ama gözlerimin feri
Sen ruhsuz ruhumun tek neşesisin

Dehlizlerini düşlerken karanlıklar ülkesinin,
Ruhuma dolardı korkuların korkusu,
Bir gök kuşağı renginde, efendisi göklerin,
Hayalini kurardım nelerin ah nelerin.

Ey sevgili bil ki
Sen kötürüm bedenimin tek tesellisi
Sen zalimane duygularımın tek merhametisin.

Vuslatı olmayan hasretin son fısıltısı
Bir sabah sessizliğinde ölümü düşlemek kadar acı
Kirli bir yastıkta dökülen gözyaşı kadar aziz
İkimizde sonsuzluğa gebeyiz.

Ey sevgili bil ki
Sen tarifsiz kederimin tek müsebbibi
Sen isimsiz şiirlerimin ebedi sihrisin.