Sevgiliye Ağıt Şiiri - Muhammed Emre Tulay

Bir roman, bir sancı, bir şiirdi gidişin,
Hayatıma konulan son noktaydı gidişin,
Hasretinde boğulduğum ummanımdı gidişin,
Bu sabah yalnızlıkla baş başa uyandım
Oturdum bir köşede sevgilime ağladım.

Nere baksam o yar karşımda bana güler,
Gülücükler ardından yüzünden gamze süzer,
Gamzeler ok misali yüreğime ilişler,
Bu sabah hicranlara sarılarak uyandım
Oturdum bir köşede sevgilime ağladım.

Her an kapının tıkırtısında gözlerim,
Daldan dala konar, seni arar gözlerim,
Geceleri kayan yıldızlarda gözlerim,
Bu sabah gözlerim nöbetteyken uyandım,
Oturdum bir köşede sevgilime ağladım.

Hasret çekene binmiş, sevgiliye uzak,
Ben yarime değil, yollarına tutsak,
Zindana girmiş gibi yaşam bana yasak,
Bu sabah mahpusun gölgesinde uyandım,
Oturdum bir köşede sevgilime ağladım.

Gönlümü uçurdum tenini görmek için,
Zarlarımı yırttım, sesini duymak için,
Rüzgarlara kapıldım, yelinde esmek için,
Bu sabah sol yanım boş olarak uyandım,
Oturdum bir köşede sensizliğe ağladım.
Ağladım, ağladım, ağladım sensizliğe
Gözyaşım ümidimdir, belki dönersin diye.

(Ağustos-2004 Didim)