Sevgiliye Şiiri - Ahmet Ceylan

Sevgiliye
İnsanlar anlamaz ki bizi! Kilit vurmuşlar vicdanlarına,
Bahane ediyorlar senle beni kendi günahlarına…

Gel de yaslanıver artık göğsüme, ay batmış, şafak atmış.
Önemli olan güneşin doğması değil! Sana uyandığım sabahmış…

Bir çocuk sevindirsem Tanrının yazdığı sevabımsın.
Kafamda dönüp duran girift bilmecelere cevabımsın.

Ağlamak da var bu hayatta, hep üzüntüden akmaz ki gözyaşı
Sen bana böyle bakarken nasıl hapsolsun gözlerimin yaşı…

Büyükler söyler hep “insanı aldığı dua korur”,
Üzerimde debelenip duran hasretinden beni hangi dua korur?

Çisim, çisim yağan yağmurun kırkikindi koymuşlar adını.
Ruhuma yağmur gibi yağan gözlerinin koyamadım adını…