Sevgiliye Şiiri - Muhammed Okay

Sevgili,
Sevgi,en güzel elbisedir kalbe giydirilen.
Sevgisiz bir kalp çırılçıplaktır
Ve kendi çıplaklığında üşür her daim.
Sonra üşümekten soğur,katılaşır ve sertleşir.
Giydir bir sabah doğan güneşle kalbine
bahar renkli,dupduru sevgiden elbiseyi.
Aşkın tüm renkleri ile sırlanmış bir aynada
bir de bakın kendine.
Bir şiirde ara bir kuşun,bir kelebeğin kanat seslerini
Sonra bir dizede rastla kendine, kalbine
Bir şarkıda terennümlerle karış kalbinin kanat seslerine.

Sevgili,
Ümitsizlik sonu gelmeyen upuzun tünel,
Yalnızlık,üzerine çığ düşmüş bir
ağacın kırılan dallarının sızısıdır gövdesine karışan.
İnsan ise çıkmaz bir sokaktır çoğu zaman kendine ve karşıdakine...
En uzun gecenin bile sonu gelirken
İçindeki gecenin karanlığı, tenhalığı
bazen hiç bitmez.
Doğuver hasretine yüzyıllar eskitilen,
gelişine şafak sayılan bütün gecelere.
Ucuna ışıklar bulansın bütün tünellerin
Tekrar iyileşsin dalları kendi çığında kırılmış,
yaprakları isli bir sonbahara terk edilmiş bir ağacın.
Bütün çıkmazlar yalın ayak yürülen
en ümitvar sokaklar olsun aşkın tüm yollarında.