Sevgiliye Şiiri - Abdurrahman Atabey

sevgiliye

güneşin ışığında saklıyım
al yanaklarından süzülüyorum yüreğine,
çiçeğin özünde saklıyım
bakışlarından yürüyorum gözlerine

elimi uzattım esen rüzgâra
yüreğime bir tel zülfün dolandı
bir buse kondurdum hayallerine
içinde bir tek gözyaşın vardı

aradım dudak izini tüm sahillerde
bir tek poyraz bana cömert davrandı
bir avuç su alıp savur demiştim,
avuçlarında sadece yüreğin vardı

bağışladım siyah gözlerinin esaretine
ruhumda dinmeyen fırtınaları
seninle birlikte yürünen yolda
sonsuzluk hüznün izleri kaldı.
yüreğim çözündü dizginlerinden
mecnun’a diyecek sözleri vardı

ağlarsan yaban çiçekleri yasa bürünür
rahmet yağmurları dönmez yurduna
zümrüdü anka’nın yangını söner
gelinler küser duvaklarına

seher vaktinde duaya yönelmiş gönlün
hasret yudum yudum işlenmiş bakışına,
özlemin bir sevdanın adıdır
posta güvercinlerini çağırır sonsuzluğa

Abdurrahman Atabey-2000 İstanbul