Sevgiliye Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Yaşamayı erteledim seni düşlerken,
Senden koparıp aldım acılarını, içime koydum.
Yasını tutmak istemedim; ölümünü hatırlatıyor diye.
Her gönülün kapısını çaldım, daha önce girdin mi diye.
İz, miz bırakmamışsın önümde seni bulmaya.
Gecelerime ışık yakmadım, gelirsen bir gün;
Utanıp sıkılma, yüzünü saklama diye.
Her gelen günü sevdim vuslat olmasa da sonunda.
Ahiretime seni seçtim, aklımdasın.
Bedenimi vurdum her bir acının dibine,
Bedenimi ne yapayım? Ruhum yeter sevgime.
Sen gidince kara kışlarda kaldım, baharı göremedim,
Görmekte istemedim, ne yapacaktım ki sensiz baharları.
Şikayet etmedim asla seni sevmekten.
Sadece adım çıktı sevdana köleyim, deliyim diye.
Bir ayağım bugün de, diğeri geçmişimde.
Nöbetçi bıraktım uykularımı geliyorsun diye düşüme.
Her lokmamı iki kişilik yedim, biri senin biri benim için.
Dolu dolu almadım mutlulukları, bir yanım acılı kaldı.
İçime saplanan hasret yarasıydı dinmeyen.
Hiç sarhoş olmadım, devrilip giden kadehlerin ardından,
Ayık tuttum aklımı, fikrimi, seni hatırlamak için.
Unutmak yakışmazdı seni seven zavallı bana,
Bir yemindi, and dı seni tanıdığımda Allah huzurunda.
Utandın mı? Pişman mısın? deseler;
Asla utanç duymadım sevgini haykırırken,
Asla pişmanlık yaşamadım sevdiğim ilk günden itibaren.
Bir şans daha verseler bana geçmişime dair;
Tekrar atarım kendimi gene sevdan için, sensiz yıllara.
Bir kurşun bir canı alacaksa eğer;
Hiç düşünmeden atlarım Senin önüne veririm kendimi,
Heba değil bu ömür, feda olur anca senin yoluna.
Sadece sevdim, sadece tutuldum, suçsa?
Evet suçum büyük, dert etme, cezası hep şuramda,
Sol yanımda büyük bir yumruda.
Seni sevmek varsa yeni bir hayatta;
Dalarım düşlerime, hayallerime, gezerim kol kola.
Bensiz mutluysan bu bile yeter bana.
Hadi yat gülüm, uyu sen bu deliye bakma.
Saf, tertemiz bu sevdayla örtülü kefenim hazır tabutumda.
Senden ne bir Fatiha beklerim, ne de bir son dua.
Ruhum bedenimden ayrıldığında;
Seni izleyeceğim diye umut ediyorum doya doya.
Seni sevmekten başka ne olabilir ki?
Bu hayat denen, yaşamak denen yalancı romanda.
Bir gerçek sensin, yanınmda hiç olmasanda.