Sevgiliye Şiiri - Mesut Bozkurt

Sen, titreyen ellerinde dünyayı taşıyan
sen, yitik yüreğinde acıları kuşatan sevgili
bakışlarına zamanın öfkesini düşürme

Kimbilir
nerde
nasıl
düşecek vücudum toprağa
belkide
telli duvaklı sevgiliyi beklerken hücremde
belkide derin derin çekerken sigaramı
görüş gününde

Sen, ölümün alaylı gülüşüne aldırma
acının gözyaşlarında boğulma sevgilim

Şimdi düşün ki
Gümüldür sahillerindeyiz
yada Kalamakide
yada Fransız kulesinden
acıyı uğurluyoruz Ege denizinden
Bodrum kıyılarından

Düşün ki
yüz yıl sonra
kimse duymayacak sesimi zindanlarda
düşün ki ranzam hatırlamayacak beni
pencereler
kapılar hatırlamayacak
diş ağrılarımda kalmayacak yıllar sonra

Gülen yüzümde kırışıklıklar yılları anlatacak
ve o insanlar o yüzü tanımayacak
kimdir
neyin nesidir
nereden gelmiş
adı nedir
unutmuş olacaklar sesimi
acılmayacak belki de kapılar
bu yabancıya

Sen, yılların kırışık yüzünü
tanımasanda önemli değil.......