Sevgiliye Şiiri - Nuran Kara

Beni uğurladığın günü
Bilmem hatırlarmısın
El sallarken birbirimize
Söz verdiğimiz halde ağlamıştım
Ağlamam üzüntüden değil
Bir daha görüşemeyeceğimizi
Hissettiğim içindi...

Kelimeler bitmişti o anda
Sadece gözlerimiz konuşmuştu
Dilimiz lal olmasaydı
Duysaydı içimizdeki haykırışları
Dünya ağlasaydı bizimle
Ama dedim ya
Dilimiz lal olmuştu
Gözler gözlere kilitlenmişti
Aşk böyle birşeydi sanırım
Ve biz aşık olmuştuk....

Kendimizi düşünmeyi bırakıp
Birbirimizi avutmaya çalışmıştık
Çünkü sevmiştik can
Çok sevmiştik
Hayat durmuştu o anda
Sen ben yok olmuştu
Biz olmuştuk
Birde sevgimiz varolmuştu
El sallarken birbirimize
Göz yaşlarımızı içimize
Akıtmaya söz vermiştik
Yapamadım tutamadım kendimi
Sen gayet ciddi bir şekilde
Durmuştun karşımda
Ben ağlamıştım
Hıçkıra Hıçkıra...

Herkes sevdiğinden ayrılan
Biri olarak baktı bana
Ben tamamen kaybettiğimi
Hissettim seni...
Sen kıyamadığım dayanamadığım
Sen ömrünce aradığım
Sevgili...

Şimdi çok zaman oldu
Seni göremeyeli
Sesini duyamayalı
Unuttuğumu düşünme
Deseler de inanma
Yalan koca bir yalan
Seni unutmak mı asla
Bu can ne seni unutur
Ne de senin sevgine
Bir kilit vurur...
Sadece seni bekler
Ve sadece senin olur...