Sevgiliye. Şiiri - Kemal Pekin

Gelme demedi arzular,her anım seninle doludur,
Köle oldu bu gönlüm hala o rüyanın kuludur.

Görmeye bir adım koklamaya bir an ahh! hatıran
Kahretti bülbülde ötmüyor artık gülşende viran,

İç çekmesi yok ezik hislerimin,derinden ağlarım,
Mevsimlerce sürdü yokluğuna ağlayan yağmurlarım.

Rüzgarımda gizli bir elem var terki diyar etmekte,
Anılarda gamlı ki artık onlarda kaybolup gitmekte.

İçmekteyim yudum yudum her gece mey'i sen diyerek
Sen ise kahretmektesin rüyalarımdan giderek

Sevgiliye döndü gurbetliler ekinler yeşermekte,
Parça parça olmuş gönlüm hala' kendini dermekte.

İşte böyle düşünürken her anında seni bu gönül
Küstü yıllarca hırsından, ağladı açmadı gül

Gelmeyeceksin diye hatıralarda soldu kederden,
Anladım kavuşmak hayal,içimde sustu ağlarken.

Isındım derman diye, senin hatırana sarılarak
Kahrımdan ölüyorum,seni içimde hıçkırarak

Böyle beklerken ömrünü bitiren bu gönlümdü,
Mutlu ki O'da bu gün senin yanına gömüldü
..........................................................................
Yazmışlar taşımıza kimi okumuş kimi de gülmüş,
Bir çiçek açmiş yıllar sonra o'da küsen gül'müş