Sevgiliye Şiiri - Gül Aycan

Her günün sonunda dünsün sevgili!
Artık sesin beni ansın sevgili!
Bir gün gelip acım dinsin sevgili!
Kalbin aşkı bana sunsun sevgili!

Bir garip sevdalı, ậ şığım sana.
Bilirsin yürekten bağlıyım sana.
Sevdiğim, başka ne diyeyim sana?
Sen gönlüme doğan tansın sevgili!

Adını ağzıma her aldığımda,
Bir gün yanımdan gider sandığımda,
Gözlerini içine her baktığımda,
Gönlümü ısıtan sensin sevgili!

Kalbim kuş misali çırpınır durur.
Sana gelmek için yalvarır durur.
Yuvasında bir seni düşünür durur.
Bil ki, sen kalbime cansın sevgili!

Dün gece puslu bir rüyaya daldım.
Mavi bir denizde küçük bir saldım.
Seni beklerken ben yolcusuz kaldım.
Yolcum sen olursun, sensin sevgili!

Şeyh Galip’in Hüsn ü Aşk denizinde,
Mumdan gemilerle ateşler içinde,
Eğer bir şüphe duyarsan gönlünde,
Sen iste, bu gönül yansın sevgili!

Sen susunca susmak başlar yeniden,
Gözlerin geçer gözlerimin önünden;
Bir gün dönsen bana gittiğin yerden,
Hicran yetti cana, dönsün sevgili!

Zamanın elinde oyuncak oldum.
Seni bulmak için seferber oldum.
Aradım, sonunda kendimi buldum.
Sen benimle bana bensin sevgili!

Hayat bir yoldur, gittikçe uzar.
Zamanın ayağı durmaz hep koşar.
En sonunda yine senindir karar,
Gittikçe gelinen sonsun sevgili!

Sen yüreğimde açılan bir yara…
Kanayan gönlümde kendini ara!
Sevdiğimi bilen sen gönlü kara,
Sen aşkın bittiği günsün sevgili!

Sen gönlümü çalan gülsün sevgili!
Sen gönlüme dolan aşksın sevgili!
Senin aşkın beni bulsun sevgili!
Aşkının acısı dinsin sevgili!

8 Ağustos 2006