Sevgiliye Şiiri - Talip Kalkan

Gemiler geceleri açılır beynimin karasularına
Her yanda dalgalar, köpükler ve rüzgâr...
Yol alır gider, kaptan köşkü boş
İlk olmayan bir sonun
Kötü başlangıcı gibi.
Ya da sabahı olmayan bir gecenin
Karabasan düşleri...
Burnumdan öfke soluyorum geceleri
Gözlerime iğne batıyor uykusuzluktan
Ilık bir ses, sıcak bir bakış arıyorum.
Yanımdan geçen gürültüler
Uzaklaştırır seni benden.
Gittikçe uzayan yollar gibi
Uzarsın içimde ve sonsuzlukta yok olursun.
Aklıma hükmedemiyorum geceleri.
Benden çıkıp senin kara sularına dalar.
Yürüdüğümüz yolları karış karış yutarcasına
Anımsar, bakar, dalıp gider ve ağlar.
Aklım tüm bu faniliği ile
Seni düşünüyor hala
Ve ben en çok geceleri susuyorum
Senden bir ırmak akıyor bana doğru
Kana kana serinliyorum ıslaklığında
Sustuğum ve soluduğum her cümlede senden bir iz var
Sevgili neredeysen çık gel!
Hangi taşın altındaysan uzat elini bana
Bu korku dolu düşler ve karanlık geceler bitsin
Güneş doğsun dünyama
Ay doğsun geceme...
Ya sen gel bana ya da beni çağır
Herhangi bir gece de...