Aşk Kurbanı Şiiri - Haydar Demoğlu

Eğer; ölürsem güzelim, ben seni saramadan,
Bir çelenk yaptır, alsın rengini kara bahtımdan,
Gözlerim açık olur, muradım almadığımdan,
Sen kapat, o nazik ellerin ile ağlamadan.
Bari gözlerim murat alsın, olsa da yalandan.

Ölürsem güzelim, sen üzülüp sakın ağlama,
Geri getirmez gözyaşların, değmez ağlamana,
Kaz mezarımı, kendi elinle, dağlar başına,
Herkes bilsin, kurban olduğumu, ümitsiz aşka,
Üzerine yaz ki; aşk kurbanı var bu mezarda

Ve beni sen, kendi ellerinle gömdükten sonra,
Üç ah çekip, üç damlada yaş dök mezar taşıma,
Bu ah ve yaş, yeminimiz olsun yüce Mevla ya,
Sakın çiğneme sen yeminimizi, tamam mı ha?
Çiğnersen; ağzın lal, ağlayan gözün kör olur da...

Bunu bil ki, senin aşkın koydu beni toprağa,
Gün görmesin engel olanlar, murat almamıza,
Sonunda pişman olup, çökersin mezar başımda,
Artık çok geç, yazık oldu, sana ve Demoğlu’na
İkimizin gençliği de heder oldu boşuna.
(H.Demoğlu-Erzurum)