Kelimeler kifayetsiz kalır
Adını anmaya
Adını anlatmaya yetmez gücüm
Gücüm yetmez hayaline bile
Üşürüm sen varken sensizliğinle
dokunmalısın
Bilirmisinki korkutur aslında
Dokunmak bu teni
Çün dokunmakla erir parmaklarım
Tenin sıcaklığında
kül olurum sonra kerem gibi
oysa özlemim var tenin sıcaklığına
şimdi kafdağının ardındasın sanki
ankadan beklerim haberini
sıcaklığınla uzağımdasın şimdi
ter kokulu gecelerime
gül oldun bilirmisn misk-ü amber oldun
gecelerime ve her anıma
can oldun
ve bilirmisin saklı zamanlarımızda
anlamlandırırdık her harfi
ve dakikaları çoşkuyla
hayatın doruğunda ve aşkın…………
şimdi
Yar geceler istiyorum sevgili
Cisil cisil yağan yağmurda
Ellerine tutunarak yürümek
Kanım ürkek ürkek akıyor damarlarımda
Sımsıcak gözlerinde afrikayı görüyorum
Gülümseyen yüzünde anadoluyu
Ve ellerin sevgili
Ellerinde ben varım
Tiril tiril titriyorum
Bilmem cananım diyebilirmiyim sana
Bilmem can olurmusun
Bu sevdakar yüreğe
Karanlığıma ışık olurmusun bilmem
Yoksun zamanlarıma bir muhabbet
Küf kokulu gecelerime
Hoş geldin sevgili……….
Kayıt Tarihi : 8.1.2007 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
iyi olmayanlara selam olsun.
kendi hastalığını yaratmak kendi ilacını yaratmaktan daha kolay.
ilaçlar ilaçlar ilaçlar.
midemdeki yılanlar.
af dilenmeye yüzüm, aşk dilenmeye mecalim, düşünmeye halim. yok.
üstümüzdeki ölü toprağından sıyrılacağımız günü beklemek aptalca gelmeye başladı.
hayatla ölüm arasındaki ince çizginin üstünde duran, bir ayağı burada bir ayağı orada; yarattığı anlamların içinde kaybolan, fazlasıyla basit olan hayatı sevemeyecek kadar zeki, ona dayanamayacak kadar duyarlı birileri var şu hayatta.
bir gün gittikleri yerden “gittim ben, iyiyim” diye kartpostal gönderseler bile, yokluklarının yerine bıraktıkları belirsizlikle avunamam.
bir yerlerde, “derinliği gitti, deliliği baki olsun” demiştim.
yoo yoo yoo derinliği gitmedi, gidemiyor. derinliği hemen şurada, midemin içinde. asit dolu plastik kapta kıvranıp duran solucan çaresizliği var midemde. hem yanıyor, hem bulanıyor.
ah! bunların hepsi de düşününce oluyor. düşünüyorum, o halde yok oluyorum.
iç sesim yükseldiğinde, sular da yükseliyor.
değişen şu ki, artık olan bitenden dünyayı sorumlu tutmuyorum. belki de hiçbir şey onun kadar masum ve tutarlı değil. o, dakika bile sektirmeden yapıyor günlük işlerini. her gün aynı zamanda tam bir tur dönmüş oluyor mesela. benim dakikam dakikama uymuyor.
dünya olduğu gibi, olduğu yerde dönerken benim de başım dönüyor. sanki her gün farklı yöne.
o halde onun suçu yok. bela, dünyayı bulanık gösteren gözlüklerimde. yeni bir gözlükçü arıyorum bugünlerde.
TÜM YORUMLAR (1)