Sevgiliye Şiiri - Hasibe Gezgin

Gözlerim kaldırımların aynası,
Ellerim kızıl bir gecenin koynunda esir.
Hangi şarkıyı sürsem kanayan yarama?
Ve nereye koysam bu iflah olmaz sevgimi?
Halden anlamıyor ki namussuz kapılar.
Sırtını döndü bana yıldızlar
Elini ayağını çekti kıyılarımdan martılar.
Seni düşünüyorum; şehrin şakaklarında kahır…
Sana ağlıyorum; duvarlar sağır…
Seni özlüyorum; tüm sokak lambaları tanığımdır.
Yaşamak için tutunmalıyım sesine,
Öpmeliyim gözlerini.
Gece şahidim
Saçlarım uçurumlarında yeşermeli,
Bölünmeli zerrelere güneşin elleri.
Sen unutmalısın tadını benden önceki mevsimlerin.
İlk rüzgâr ben olmalıyım saçlarını dağıtan,
Ah belalı sevdam, ah inadına haykırışım…
Ah! Ben senin yanlış iklimin miydim?
Ah! Oysa ben gözlerinde bir ömre yetecek mavilikler keşfetmiştim.
Ben, sevdalı,
Ben, yüreği kan çanağı.
Benim, melekleri yollayan sana geceleri.
Ve yine benim, güneşi seren ayaklarına sabahları.
Yetmez mi?
Sen mi?
Bilinmez bir denklem, bir yığın soru işareti.
Kalbimde bir toz bulutu,
Gözlerimde sis.
Nasıl tutunurum hayata, nasıl koklarım yağmuru sensiz?
Ah tırnaklarımdaki sızı,
Boynuma bütün vebalini yüklediğim.
Ah yüreğimin kanadı,
Uğruna ne çileler çektiğim.
Keşke ellerin ellerimde ölebilseydim.
Eskimeden takvimler zamanı durdurabilseydim.
Keşke kâğıttan gemilerim olsaydı.
Ömrüm uçurtmalara sevdalı.
Hayat törpülemeseydi çocuksu yanlarımı.
Senden önce amaçsızdım; dilim, dudağım pas içinde.
Öylesine avare.
Seninle bilinçlendi bu eller
Senden sonram…
Yokluk içinde yokluk.
İşte böyle göz bebeğim,
Artık beni kimsesiz rıhtımlar paklar.
Bu elleri, bu kalem adam eder.
Ve tüm küf tutmuş sokaklara inat
İçimdesin, hücrelerimdesin.
Suyumda, ekmeğimdesin.
Esaretim de sensin, özgürlüğüm de sen.
Azılı bir bela gibi kış…
Koynumda tütün kokusu.
Ruhum giyindi bin yıllık korkuyu.
İşte yağmur saçlarımda,
İşte kurşunlar alnımda.
Ben buz gibi parmaklarımla, kirpiklerimdeki o dayanılmaz acıyla
Kapındayım.
Sevginin en çıkmazındayım.
Sen ki benim en kalabalık yanım,
Ve sonsuz yalnızlığımsın.
Hasibe Gezgin
14-02-2005