Sevgiliye Şiiri - Nevzat Gibey

Bilme ben sana yangın sen benden biçaresin,
Doktorların hastaya yazdığı reçetesin.
Kimler geldi geçti de seni unutamadım,
Senden çok vazgeçtim de,sensiz hiç yapamadım.

Bilirim uzaktasın ve ölüm yakınımda,
Azraile verececek ruhumda yok canımda.
Sende kalmış herşeyim ruhum, canım,sevdiğim,
Hasretiyle yandığım mühür gözlü sevdiğim.

Etme biçare beni bu virane yerlerde,
Evlenmem başkasıyla gezinsemde dillerde.
Hatıradır üç gece üç gündüz hayalime,
Onlarla avunurum gelmesem de kalbine.

Unuttun demiyorum bilirim seviyorsun,
Benimki sitem biraz hala anlamıyorsun.
Kudurdum mu diyeyim kurudum mu diyeyim,
Ahlakım elverse de yanıyorum diyeyim.

Kaçırma uykuları bırak rüya göreyim,
İzin verde rüyamda seni bir kez öpeyim.
Kalmadı hiçbirşeyim gitti güzel ne varsa,
Bir sen kaldın kalbimde senindir orda yaşa.

Bölündü mü seninde uykuların ben gibi
Sarıldın mı yastığa beni sararmış gibi.
Senin sıcaklığını bulamam kimselerde,
Bu yüzden hiç aramam çare sensin bu derde.

Çıkma pencelere söndür ışıklarını,
Derbeder avareyim görme gözyaşlarımı.
Serseri sanma beni geçersem sokağından
Bu sevdalı öpmüştü seni dudaklarından.

Bir gün ararda beni bulamazsan sen eğer,
Kaderin terkettiği mahsun kıyılara bak.
İnanma kimselere neler söylerler neler,
Sevdiysen beni eğer sevgili kalbine bak.

Saraylardan vazgeçtim viran sanma ki evim
Ne bir ocak tütecek ne de bir dernek,düğün.
Umudu kaybetmedim umut hergün bendedir,
Seni sevdiysem eğer leyla bildiğimdendir.

Mecnun ettin sen beni çöllerde yanıyorum.
Arzda yerim kalmamış arşı göremiyorum.
Lutfet son bir kez olsun göreyim gül yüzünü,
Sonra huzurla ölsem toprak örtse üstümü.