Sevgiliye... Şiiri - Perver Bozan

Sevmeye severdim aslında,
Sevemedim işte...
Nedenini, sebebini sorma bana
Hiç bir şey sorma...
Tuzla buz olmuş kalbime.

Merhaba gülüm...
Aşkımı nasıl anlattıysam şiirlerle
Derdimi de anlatmaya çalışacağım
Neden artık sevemiyorum kimseyi
Neden artık istemiyorum hiçbir şeyi

Herkesin bebeğini topunu sevdiği zamanlarda tanıştım aşkla
Daha yaşım onbir, yüreğim on gram
Kim duysa gülüp geçiyor yaşadığım aşka
Kim duysa çocuk hevesi zannediyor
İnanmayıp şaşırıyorlar bu küçük adama

O yaşlarda bile inatçıyım hayatın karşısında
Kimseyi umursamıyorum. Dinlemiyorum
Yaşıyorum aşkımı herkesin inadına
Her ne kadar sevdiğimi haykırsam da
Sevdiğimi dahi sevdiğime inandıramıyorum

Babam bir adım gerisine düşüyor hayatın
Bense babamın bir adım ardına
Aşklar bu dönem uğramıyor kapıma
Ama ben gene de besliyorum yüreğimi
Olurda onbir gram olur mu diye...

Hayat direnmeye kalbim beslenmeye dayanmıyor
Her ikisi de ardına kadar açıyorlar kapılarını
Güzel bir hayat ve aşklar yaşıyorum
İnsanların o dönemki çirkefliklerine rağmen
En temiz duygularımla tüm insanları seviyorum.

Ruhumda fırtınalar kopartan aşklar
Ayağımı yerden kesen aşklar
İnsanı 'ölmezsin sen' diye kandıran aşklar...
Giriyor hayatıma, ömrümün en güzel zamanında
Yirmi yaşımın hemen altında

İşte hayatımın bu pembe döneminde
Bir aşk giriyor hayatıma
Ömrümün ilk aşk acısı yaşanıyor
Kader yazıcısı, 'felek'
İlk bıçağını saplıyor sırtıma

Ondan sonra başlıyor kaderimden kaçışım
İnsanlarla kavgam başlıyor. Hayatla savaşım.
Artık gözümde herkes kötü, her şey yanlış
O tanrı aldı ya sevdiğimi yanına
Başlıyor her daim tanrıya haykırış

Yani anlayacağın ey sevgili
Yeni bir durum değil bendeki bu serzeniş
Taaa o zamanlarda da vardı bu isyan
O zamanlar aldığım sağalmış yaramdır
Şimdi durmadan kanayan...

Derken bu kurak çölde bir umut
Bir delimavi gül filizlendi herkese inat
Hiç beklemediğim bir anda girdin hayatıma
Kapıyı bile çalmamıştın. Pencereden girdin...
'Ben geldim' diyerek çıktın karşıma.

O kadar dağınıktı ki hayatım önce kabul etmedim seni
Dağınıklığımla beraber, huzurlu değilsem de
Mutsuz hayatımdan pekte memnundum
Ama hayatıma girip çıkarkenki esintin bile
Toplamaya yetti. Hayatımın dağınık halini

Nerdeyse bir sene sonra
Yeniden yansıdı gülümsemen pencereme
Ne yapıyorsun bi tanecik der gibiydi
O görmediğim bocuk gözlerin
Yüreğimin en derinlerine...

Keyifle sürüyordum varlığını
Dostluğun ilgin hoşuma gidiyordu
Ama içimde bir korku ya severse diye
Ya severseden kötüsü de vardı
Ya kendini sevdirirse!

Korkunun ecele faydası yokmuş derler
Çünkü hem sevdin hem sevdirdin kendini
Sonu acı değil ölüm bile olsa sevdim seni
Çünkü gülüm razıydım her şeye
Savaşıyordum eski olan tüm kötü hislerimle

Ama ne kadar güzel, ne kadar iyisende
İçimdeki şeytan kadar güçlü değildin
Sonunda gene o galip geldi
Sakın ha aklına bir şey gelmesin
Seni yüreğimden değil elimden söküp aldı

Artık benim değil onun bedenidir bu taşıdığım
Sakın üzülme o şeytanla yaşamaya alışığım
Acılar hüzünler dertler bende hiç bitmez
Ben tanrıya isyan etmiş bir kulum
Bu lanet benden hiç gitmez

Ölmeye ölürdüm aslında,
Ölemedim işte...
Nedenini, sebebini sorma bana
Hiçbir şey sorma...
Hiç olmuş kaderime.