Sevgiliye Şiiri - Serdar Erdemir

ey! sevgili;
ben seni, bir resmin tuvalinde,
Tanrıkulu’nun şiir dizelerinde;
eski bir İstanbul albümünde
siyah - beyaz renksiz bir filmde
karşılıksız sevdim.

ey! sevgili;
ben seni, Mozartın son bestesinde
Oğuzcan’ın gönül süzgecinde.
Parisin tinsel hareminde
denizlerin dalgasız olduğu bir günde.
habersiz sevdim.

ey! sevgili;
ben seni, Gülce de, Venedik’te
Nil nehrinin kıyısında, Piramit’te
çağlar öncesinde Babilde, Hititte
tarihin seyirsel gergefinde
harbiden sevdim.

ey! sevgili;
ben seni, gece - gündüz gözüyle
Harputun şiirsel musikisiyle
bir kuşun titrek yüreğiyle
tapınaklarda ibadet hissiyle
delicesine sevdim.

ben seni;
sen olduğun için sevdim…