Sevgiliye… Şiiri - Dündar Sansur

Seni, tüm çıplaklığıyla bir okyanusun durgun
ve de berrak derinliğinde...
Seni, tüm gerçeğiyle tarihin kirlenmemiş
ve de katıksız haliyle...
Seni, tüm sevinciyle bayram sabahını karşılayan
bir çocuk edasıyla...
Seni, tüm acısıyla beyaza “yeter! ” diyen siyahın
titrek gür sesiyle......
Seni, tüm ateşiyle Ehmed-î Xanê'nin sevdaya dair
barışçıl duygusuyla...
Seni, Mem gibi tümüyle bir yüreğe sığdırabilme
aşkıyla …
Düşünürken, sen bende zindan oluyordun,
zakkum oluyordun,
İhanet oluyordun,
karanlık oluyordun,
yüreğimde pranga oluyordun
Kabus oluyordun,
En senli en tatlı anında uykumun,
yasak oluyordun....
En canlı anında düşüncemin,yok oluyordun,
en varsıl deminde hayatın,
Ve paramparça oluyordun sensizliğin yankılandığı
düşlerimde,
Yani boranların kuzey rüzgarlarının hoyratça
hep delicesine estiği
Bu yaralı,
bu kırgın,
iki yanı zindan,
Gülmeyi sökemeyen Senli yürekte...