seni bekledim sevgili..
seni hayatımın en aşk çağında..
yorgunluğumu,
evrimin sağdıcı bilip
tüm kelimelerimle seni aradım
yalnızlıktan başka kimsenin
kapısını açmadığı harabe tutkularımda
bulmaya uğraştım
o kimseye
kendine bile benzemeyen kapalı gözlerini..
her ağaçtan bir yaprak
her gökyüzünden bir soluk mavi aşırıp
şiirler yazdım sana
hayatımın en sensiz zamanı..
tutukluluklarım oldu sevgili
parmaklıkları hayattan olma!
sevmek hep olacaktı oysa
yinelenmek ve unutmak
her yazgının kaderiydi..
ama inanmadım kitaplara sevgili
inanmadım olmayışının yazdığı
aşkın kutsal kitaplarına..
gölgeme küstüm sevgili..
küstüm her aydınlığın
yavaşca unutturulduğu
silik kopyalarımıza..
ismine gece dedim sevgili..
her şiirimin ilhamı olmaktan öte
kırbacıydın ölmeye giden
her aşk kehanetinin..
sormuyorum şimdi sevgili,
ki hayat ilgilenmiyor varlığı sebepsiz algılarımla
sana hayatımın en savaş zamanı
silahlarımı sundum sevgili.
tüm anılarımı sahipleriyle..
ki bildim aşkın dualarının gücünü
ve ben..
senin için senden vazgeçtim..
''asla olmayacağını bilerek sevdim seni
ve hep içimde olacağını bile bile
unutmaya çalışıyorum şimdi..''
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiir gider.. aşık olunan da belki... sonra yeni mecazlar doğar şiirin hatırlattıklarından.. dostlarım gelir... kimi şiiri kullanır aşık etmek için sevdiği kızı kendine kimi şiirin yazıldığı esas kızı kendi bilir.. kimi değiştirir rollerini aşkın ve dostluğun ama devam eder ya masal.. hani kırmaz ya şair isteyerek kimsenin kalbini hani yaşanan yaşanır unutulur şairin kaderi hani umutsuzlanır.. bir mavi gök düşmese şairin mirasına bir deli dünya.. çocuk gülüşleri^^saf yanlarımız^^ sorma o da bilmez derinde neler olur hani sever ya oyunlarını hayatın.. hani sebep arar ya her an yaşamaya.. saf bu yüzden...
TÜM YORUMLAR (2)