.
-ayaktan sevmeye başlar kadın, öyle yazılmıştır tarihe, unutuldu bu büyük yenilgide-
sevgilinin ayakları
kitap arası acılar
belirgeçler düzençler sizgiler
lime lime dillerin sesi istenç
açım size
yalın gösterge dilim
söylesem söylesem
sizi seviyorum derdim dengimce
gözleriniz her gece bir perde
uyutmaya şarkılar söylerse
benden bilin sadece
ne zaman öpsem dudaklarınızı
kimliğim düşüyor sessizce
eğilmeyin kitaplarım rehber
gölgem dehşetin peşinde
bu yüzden sürer nöbetler
bu yüzden yanağım ateş elime
sizi özleyeceğim
yutkin rakı ve dilsiz balıklar
hatrınıza şiir yazdım bu gece
uyandırın giderken
düşürmeyin istanbul’un diline
sevgilinin ayakları
kitap arası acılar
doğumlar gidenler ve gelenler
siz körpeyken anadolu yanardı
bu yüzden uzaktan gelir sesler
susun ki; su kin akmasın
dimitri maria ve ötekiler
yıkayın ayaklarımı
yemeliyim bitmesinler...
30 06 2006
Zafer Zengin EtnikaKayıt Tarihi : 22.7.2006 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Eğildiği yerde, hele yorgunda gelirse kapıda karşılar, leğeni ibriği hazırlar başlardı ayaklarını yıkamaya. Çoğu bilmezdi eve dönüşte mutluluğun resminin dokunan ellerin huzurunda olduğunu. O da kıyamazdı, tutardı çenesinden, kaldırır ayağa, uzanır ve öperdi gül dudağından. Ceza değildi, kalabalığın ortasında sevişmekti. Benimsin demekti. Bir kez çenesinden kaldırıp öpmeden ölüm geldi. Ne zaman mezarına gitse ayağından başlardı önce. Can suyum, ölüme uyuttuğum derdi. Sonra sevgi aşk unutuldu derler. Suyu öte yanı yangındır yaban ellerin çizmelerinde, aşk unutulmasın. Bu son perde...
TÜM YORUMLAR (1)