Sevgilin Ben Olmadığını Bile Bile

İsminin yanına bi çizik atardım,
Kanardı topraklar,
Ben sana doyamamıştım ama,
Geceler almıştı seni benden çoktan,
Habersizce…

İsyanımı bağışla,
Bağışla çocukluğumu,
Suçlu idim, yargıla
Ama
Ama sinsice vurma beni…

Ne zaman bir ağaca yaslasam sırtımı,
Ön plana çıkartmak istercesine,
İsminin altını çizerdim,
Yıldızlarla çerçeve yapardım,
Şiirlere…

Şiirlere,
İsmini yazardım
Affet dercesine…

Bıraktığın yerde sanmıştım,
Kendimi,
Oysa sakarımla bende gitmiştim,
Unutmuşuz benliğimizi,
Eskişehir yakışıyordu tenime oysa,
Viraneydim,
Virane idi kaldırım tasları, bıraktığında,
Toprak o kadar yakışıyordu ki tenime
İki esmer
Balcık rengini anımsatıyordu bıraktığında,

İsmini yazdığım,
Şehirlerarası otobüslerin soğuk,
Bi o kadarda sıkıcı gürültüsünde,
Yaşadım yokluğunu.

Yalnızlığımı vurdum düşlerime,
Silinmiş şeritli otobanlarda.

Unuttum sanma
Akrep ne kadar uzaktı ki yelkovanından
Bende sana o kadar uzaktım oysa,
Ha üç yüz atmış,
Ha sıfır derece,
Unuttum sanma…

Artık;
Her ismini yazışımda,
Kalp yapıyorum yanına,
Sevdiğin,
Ben olmadığımı bile bile,
Sevdiğin adamın baş harfini koyuyorum içine,
Liseliler gibi,
Altını çiziyorum,
Mutluluğunu istercesine…